Geslaagd voor het aankomstkaartje

We zijn twee ervaringen rijker! Enerzijds zijn we (eindelijk!) geslaagd voor het aankomstkaartje en we weten nu wanneer we zullen afreizen! Eindelijk eindelijk eindelijk! We kunnen een voorlopige reis gaan boeken. Als we een week in Haiti zijn geweest (= verplicht) plakken we er een vakantie aan vast ergens in Florida. Doordat we jaar in-jaar uit in de wachtstand hebben gestaan, durfden we geen vakantie te boeken en dat gaan we dan nu eindelijk doen!

Voor de naam aankomstkaartje is er geen betere term. Elegant is anders. Op zondagavond 27 januari 2008 hebben wij voor Laurise een kaartje uitgezocht dat in de stijl past van het geboortekaartje van Tristan (een kroontje) en van Dion (hoedje van papier).

We wilden bijna het kaartje zelf gaan maken, omdat de keuze ons niet zo aansprak, maar gelukkig vond Paul op www.booem.nl HET kaartje. Het is de bedoeling onderstaande onderdelen voorzichtig los te maken en door middel van een bijgevoegd draadje er een slingertje van te maken.

Over de tekst waren we het snel eens. Die hadden we lang geleden al bedacht.

Op vrijdag 7 maart 2008 hebben wij het slingertje verstuurd.

Laurise behoudt haar mooie roepnaam, haar tweede naam hebben wij aan haar gegeven en haar derde naam is de naam van haar biologische moeder.

De tekst op het eerste vlaggetje is vertaald uit het Frans en betreft een deel van een songtekst van Edith Piaf. Het betekent:
De liefde laat liefhebben
De liefde laat dromen
De liefde laat beminnen
De liefde laat huilen.

Machteloos

Op 18 januari ben ik niet alleen 44 geworden, maar was het ook precies een jaar geleden dat het dossier van Laurise uit de IBESR kwam. We waren toen nog in de volste overtuiging dat zij in 2007 met ons verenigd zou worden. Een paar maanden rechtbankprocedure en dan in de MOI nog een paar maanden en dan het paspoort, dat moest toch wel lukken in 2007? De domper kwam dan ook extra hard aan toen ik mij realiseerde dat alle afdelingen veel trager functioneerden en dat wij Laurise helemaal niet in 2007 zouden ophalen. Ik vond het steeds moeilijker worden mijn zinnen ergens anders op te zetten en het wachten begon veel van mijn energie op te eisen. Machteloos sta je en je kunt niet meer dan afwachten en wachten.. dag in-dag uit, week in-week uit, maand in-maand uit, jaar in-jaar uit.

Een slapeloze nacht

Hoewel ik er geen reden voor kan verzinnen, hebben we vannacht bijna niet geslapen. Paul sliep pas tegen vieren en ik heb het nog vijf uur gezien. Gelukkig was mijn baas zo aardig mij vrij te geven en ben ik tot een uur of 1 vanmiddag weer terug naar bed gegaan. Vlak voor 7 januari konden we ook zo slecht in slaap komen. Vreemd. Misschien zijn het toch onbewuste spanningen?? Wie zal het zeggen..

Ik heb nog op internet gekeken naar een aankomstkaartje voor Laurise, maar ik heb DE kaart nog niet gevonden, laat staan dat we een keuze kunnen maken tussen een paar leuke. We hebben een lange tijd geleden ook gekeken naar een kaartje, maar ook toen met hetzelfde resultaat. Jammer!

Het begin van het weblog en waarom

Op 7 januari 2008 hebben wij vernomen, dat wij tussen die dag en een week of 6 zullen afreizen naar Haiti om Laurise daar op te halen. Dagen kunnen voorbij gaan, zonder dat je goed beseft wat je zoal op die dagen hebt gedaan. Als je iets moet navertellen dan hangt een verhaal vaak van highlights aan elkaar; de nuances verdwijnen dan naar de achtergrond om voor altijd te worden vergeten. Een mens kan ten slotte niet alles onthouden. Voor Laurise daarom deze weblog, omdat ik haar van alles wil vertellen over alles wat nu speelt, zonder dat ze het later moet doen met wat flarden uit mijn geheugen.