Vandaag moest hij nablijven, omdat zijn huiswerk niet in de orde was. Hij reageerde laconiek, waardoor de mentor vroeg waar hij het zo druk mee had in zijn vrije tijd. Hij antwoordde met vrienden, vriendin en gamen. De mentor leek hiervoor begrip te hebben, maar of hij voortaan wel iets meer huiswerk wilde maken. Tristan boeit het niet. Hij is vastberaden om voor zijn toetsen goede cijfers te halen. Ik vroeg wat hij verstond onder een goed cijfer. “Een zes.” “Een zes?” “Ja, voor Engels, natuurlijk! Dat is dan een goed cijfer.”
Nablijven
Vandaag moest Dion nablijven op school. Zijn huiswerk bleek niet in orde, althans dat vond de docent. Dion had een andere mening hierover.
Knipbonen
Dion ziet mij snijbonen knippen. “Maar mam, je bent ze aan het knippen!” “Ja, dat vind ik makkelijker.” “Dan heten ze toch geen snijbonen, maar knipbonen?”
Strijd
Als er strijd is, gaat het de laatste tijd vooral om geld. Geld voor een andere telefoon, geld voor nieuwe schoenen. Voor Tristan voelt het onterecht dat pa of ma in zijn ogen wel een weekendje bijv. weggaan, maar voor hem geen € 250,- over hebben.
Les in emotie
Na haar telefoon, begreep ik vandaag via Whatsapp dat de fiets van Laurise voor de deur is gestolen. Dat heeft bij haar thuis ontaard in een ruzie. Toen Laurise bij mij was, heb ik haar uitgelegd wat het betekent om “relevant” ruzie te maken. Zonder dat ik wist hoe de ruzie was verlopen, speelde ik het kort voor. Laurise herkende wat ik zei. Ze gaf vervolgens aan niet te weten hoe ze kon laten zien dat ze ervan baalde. Ik gaf haar andere emoties: met een neutraal gezicht vertelde ik haar hoe blij ik was, met een vriendelijke blik zei ik haar hoe boos ik was en met een blij gezicht zei ik haar dat ik chagrijnig was. Ze begreep hoe dit kon overkomen. Ik heb haar vervolgens ook een alternatief meegegeven, hoe ze ook had kunnen reageren en uit de strijd met vader had kunnen blijven en tóch had kunnen laten zien dat ze ervan baalde. Sorry zeggen, zeggen dat je het onwijs rot vindt, dat je het stom van jezelf vond door niet geluisterd te hebben in plaats van een grote mond te geven en de schuld af te schuiven of zeggen dat je er niets aan kon doen. Ze heeft nog geen andere fiets. Ze is – lopend – binnen 5 minuten op school. Laurise heeft daarnaast nog niet om een andere fiets gevraagd of gezocht naar een alternatief. Misschien een idee als verjaardagscadeau volgende maand.
Geen borstkanker
Als je voor een bevolkingsonderzoek wordt opgeroepen en de behandeling niet als prettig ervaart, is de uitkomst “geen borstkanker” toch meer dan welkom! Wat een spanning in de tussentijd en wat een opluchting bij de uitkomst!
Spinazie = blaadjes
Voor vanavond had ik een nieuw recept uitgeprobeerd met pasta, spinazie en zelfgemaakte avocadosaus. Toen ik Tristan zijn bord gaf, trok hij een lang gezicht. “Gatver! Terwijl hij wijst naar het groene in zijn bord vraagt hij verontwaardigd: WAT IS DAT?” “Spinazie”, antwoordde ik. “Ja, maar dit zijn blaadjes!”
Mama 2.0
Vandaag had ik een harige trui aangedaan, die nogal wat aantrekkingskracht had op Dion. Meerdere malen moest hij even voelen hoe zacht de trui aanvoelde. Tegen bedtijd zag hij mijn trui ergens slingeren en besloot hem aan te trekken, waarop hij zegt: “Zo, nu ben IK mama: …2.0.”
Telefoon gejat en gekregen
Haar mobieltje is uit haar leven verdwenen. Laurise deed weinig onderzoek en keek wat rond of ze haar telefoon ergens zag liggen. Haar nonchalante houding irriteerde me mateloos. “Laurise, dat is niet zoeken!” “Kijk onder de bank, voel tussen de bank, ga in je bed kijken, waar heb je je telefoon voor het laatst gezien of gebruikt?” “Weet ik niet”. Zucht. Met een ongeïnteresseerde blik voelde ze wat tussen de bank, keek ze onder de bank, keek ze rond in de keuken en haalde ze de deksel van de box waar chips en nootjes in zitten… Op zo’n moment sta ik op ontploffen! Ik moet me dan snel op iets anders gaan concentreren en bedenken dat ze een goedkoop mobieltje kan krijgen van de Hema of zo. Als ze maar bereikbaar is.
Ze heeft mazzel gehad, omdat ze inmiddels van een vriendinnetje een oude Samsung 3 heeft gekregen, waarvan ik het “cadeau” eigenlijk toch not done vond of too much. Ik heb me – na overleg met vader – erbij neergelegd. Vader had nl. een idee: laat ze – op eigen kosten – naar de film gaan en daarna bij de Mac gaan eten. Laurise vond het een leuk idee en ze zijn inmiddels naar de film Pixels geweest.
Puber pur sang
Vanavond ontving ik het bericht van vader dat Tristan naar mij is, omdat hij ontevreden is dat hij niets krijgt en zelf wel uitmaakt of hij naar zijn vriendin gaat en wanneer hij thuiskomt. Hij beledigde zijn vader door zijn jeugd erbij te halen en dat hij zelf zoiets nooit zou doen. Tristan begrijpt niet waarom hij geen nieuwe telefoon krijgt en leeft in de veronderstelling dat ik deze zal betalen. Daarnaast zou Tristan zelf geen schuld hebben aan zijn kapotte telefoon, omdat anderen dat zou hebben gedaan. Hij dreigde z’n vader dat hij bij zijn moeder wilde wonen, waarop vader aangaf dat meteen te doen. Tristan bleek niet bij zijn vriendin te zijn, maar bij een vriend.
Ik heb vader rond 22.00 uur gebeld en Tristan meldde zich bij mij rond 23.00 uur, wat ik vader ook liet weten.
Op 24 september 2015 heb ik dezelfde issue met Tristan gehad. Ik vind zijn eis aan een te hoge kant en werd hij zo boos dat hij hier niet mee at en zonder iets te zeggen de deur uitging. Hij ging uit van 1/3 van de prijs, maar voor wat zou ik meebetalen aan een iPhone 5? Ik heb geprobeerd uit te leggen dat heel veel dingen voor mij onbereikbaar zijn en die ik nooit zou kunnen betalen. Ik heb hem alternatieven laten zien voor goedkopere telefoons. Ik ben nogal simpel, want ik heb 3 kinderen met kosten, waarvoor ik nul vergoeding krijg. Tristan kan van mij – na zijn ontoelaatbare gedrag – € 30,- krijgen. That’s it. Voor wat hij meer wil, kan hij gaan werken.