Vanmiddag hoorde ik op straat een ruzie. Een volwassen buurjongen van mij kan onregelmatig behoorlijk uit z’n plaat gaan en smijten met spullen. Het werd mij al snel duidelijk dat hij vandaag kwaad was op zijn vriendin. Blijkbaar had hij het nodig om zijn woede vooral te vertalen naar kanker dit en kanker dat. Typisch Haags, maar ik vind het vreselijk om te horen. Ik zag de buurjongen kwaad en schreeuwend heen en weer lopen en in en uit zijn auto stappen. Hij wilde zich misschien wel beheersen, maar dat lukte van geen kanten. Ik zag een telefoon op straat in een plas water gegooid worden die de vriendin huilend opraapte. Ik hoorde de jongen steeds maar vragen “heb ik je geslagen? Zeg het dan!” Ik stond achter de vitrage te kijken naar dit tafereel en werd er echt even verdrietig van. Het escaleerde niet in die mate dat ik me geroepen voelde mij ermee te bemoeien, maar de pijn voelde ik wel.
Qualitytime met MR
Om Linslife.nl te vieren met Mark zijn we vandaag naar Beverwijk gegaan. Voor mij years ago en voor hem nieuw. Het viel voor ons echter helaas tegen. Na 1,5 uur hadden we het wel gezien. Veel van hetzelfde, niet ons ding, misschien te hoge verwachtingen? We hadden daarna niet echt een plan B, maar we belandden uiteindelijk in Haarlem, waar we heerlijk gegeten en gewinkeld hebben. Het was zeker jammer dat het begon te regenen en dat het zo snel donker werd en na Haarlem strandden we in Den Haag bij Foots waar we een sateetje hebben gegeten. In mijn herinnering was deze ook veel lekkerder, maar misschien lag het aan mijn keuze (gekozen voor vlees i.p.v. kip). Hoe dan ook: Linslife.nl is door MR mogelijk gemaakt en is voor mij nog steeds zoveel meer waard dan wat ik vandaag aan hem heb uitgegeven. Het is voor mij misschien ook wel priceless en voel ik mij enorm dankbaar (en gefrustreerd, omdat nooit valt uit te leggen of uit te drukken wat zijn vriendschap voor mij waard is). Met recht: my Honeybee!
Valt het kwartje?
Ondanks het bericht van school dat Tristan er momenteel niet goed voorstaat, blijft hij vlinderen naar alles wat zijn interesse heeft. Hij vliegt naar overbuurjongen en vriendin Q. Enerzijds snap ik dergelijk gedrag wel, anderzijds helpt het zijn resultaten op school geenszins. Als parttime ouder kan ik lullen als brugman, maar of het tot hem doordringt? Met vallen en opstaan, komt hij er wel. Hij zal leren.
Geslaagd voor stageplek
Dion heeft groen licht gekregen om stage te lopen bij Wings! (Zijn voormalige buitenschoolse opvang.)
Non informatie_meedoen aan een prijsvraag
En dan krijg ik de vraag voorgeschoteld: “Kent u Jumbo ja/nee”. Voor mij direct een reden om af te haken. Was dit een serieuze vraag? Even serieus… Of ik krijg een kraslot van de Zeeman. Voor het prijsgeven van al mijn privacy, kan ik eventueel in aanmerking komen voor een prijs. No.. no way! Dan maar geen prijs, want een prijs verdient blijkbaar een prijs.
Les in leren vragen stellen
Wanneer Laurise van iemand een cadeautje krijgt, vind ik dat zij diegene telefonisch moet bedanken. Zo ook vandaag n.a.v. een verjaardagskaart met € 10,- inhoud. Ik gaf aan dat Laurise de afzender moest bellen en dat ze mij alles mocht vragen. Ze kwam naar me toe met de mededeling dat ze een telefoonnummer nodig had, waarop ik aangaf dat dat mij heel handig leek. Ze liep boos weg naar de gang en riep dat het allemaal toch geen zin had en dat ik haar verjaardag had verpest. Hoe ik ook later probeerde uit te leggen dat haar opmerking geen vraag was, ze bleef kwaad en zonderde zich af. De taart was inmiddels klaar om gegeten te worden en ze dacht even dat alles was vergeten. “Ik wil graag dat jullie voor mij gaan zingen” gaf ze vrolijk aan, waarop ik zei dat er geen taart wordt gegeten zolang zij de afzender van de kaart en het geld nog niet had gebeld. Ze werd weer boos en verdween naar de gang. Na een uur of twee gaf ik haar nog 10 minuten: of je gaat nu actie ondernemen of we gaan taart eten zonder zingen. Ze koos voor het laatste. Voor Laurise had het allemaal geen zin meer.
Na weer een uur of twee ben ik naar Laurise gegaan, die inmiddels zat te tekenen op haar kamer. Ze was nog steeds kwaad op mij. Voor mij was het simpel: óf je geeft die € 10,- terug óf je gaat de afzender bellen. Na een korte ruzie gebood ik haar mee te komen naar de badkamer. Daar forceerden we voor de spiegel een lach (op commando) en liepen we weer terug naar haar kamer. Ze voelde zich beter en bespraken we waar het fout was gelopen vanmorgen. Het kwartje viel dat ze geen vraag aan mij had gesteld, dat ze zo snel had opgegeven en dat het niet nodig was om zich terug te trekken, dat haar verjaardag anders had kunnen verlopen als ze slechts een vraag had gesteld. Uiteindelijk hebben we geknuffeld en heeft ze de afzender weten te bereiken om haar te bedanken.
Non informatie_10 minutengesprek gemist
Onregelmatig ontvang ik een mail waarvan mijn haren overeind gaan staan. In de betreffende mail word ik niet persoonlijk aangesproken, gaat het om “uw dochter/zoon” en moet ik echt naar de afzender kijken om te achterhalen welk kind het betreft. Er blijkt uit de mail geen betrokkenheid, maar wordt er slechts met een vinger gewezen: leerling heeft een brief meegekregen voor een 10 minutengesprek, maar vergat dit te geven, waardoor ouders niet op het ingeplande gesprek verschenen. Hierop wordt via de mail gereageerd met “Uw dochter/zoon staat er slecht voor (..). Mocht u het nog noodzakelijk achten met mij hierover telefonisch in gesprek te gaan (..)” Ja, als ik zeker zou weten dat het gesprek minstens 2 punten zou uitmaken voor mijn dochter/zoon! Wat voor zin heeft een 10 minutengesprek als het kwaad al is geschied? Waar zijn de handvatten? Waarmee zou dochter/zoon daadwerkelijk geholpen worden om betere rapportcijfers te bereiken of minder tekorten te hebben? Inmiddels heb ik aan vader laten weten dat ik op grond van een dergelijke desinteresse geen noodzaak zie om langs te komen op de school van Tristan. Hij is uiteindelijk degene die het tij kan keren als hij wil meewerken aan een betere balans tussen inspanning en ontspanning. Besides.. wat betekent “slecht”? We hebben het over een puber die alles belangrijk vindt behalve saaie lessen en eentonig huiswerk; what’s new? Natuurlijk moet Tristan aan de bak, want uiteindelijk moet hij in het gareel komen om in aanmerking te komen voor het diploma. Ik hoop dat hij ergens een click vindt en ervoor zal gaan.
Happy Birthday! X
Vandaag is Laurise 12 jaar geworden! De slingers zijn opgehangen, ballonnen zijn opgeblazen (om tegenaan te schoppen), de kaart is geschreven, post is ontvangen, cadeaus zijn gekocht, taart wordt later deze dag gebakken en vanavond gaan we met z’n vijven uit eten: vader, kids en ik. Een traditie waarvoor ik dankbaar ben, omdat wij dat kunnen op deze manier.
Fan van Bershka
Vanavond zocht Tristan vrijblijvend wat op deze site. Leuk om te zien waar zijn interesse naar uitgaat. Het was voor mij een onbekend merk, maar ik ben weer wat wijzer. Lang leve de generatiekloof!
Update dampen vs roken
Pas las ik een bericht van iemand op een forum die – ondanks het dampen – het roken toch niet kon laten. Ik ben er ook nog één van. Sinds het dampen, rook ik veel minder de analoge sigaret, maar heb ik er nog wel steeds behoefte aan. Qua beleving zou ik het bij dampen kunnen laten. Ik heb nu prima E-liquids en wissel ik 3 smaken af, maar de analoge sigaret heeft het met dampen voor mij nog niet verloren. Winst zie ik absoluut! Ik rookte minimaal 22 sigaretten per dag, gemiddeld 1 tot 1,5 pakje per dag en dan hebben we het toch gauw over zomaar 33 sigaretten. Zo absurd, belachelijk veel en fout als ik dit zo typ. Sinds het dampen rook ik er nog ca. 4 per dag. Als de uitkomst wordt dat ik met een pakje sigaretten 7 dagen kan doen, kan ik daar vooralsnog prima mee leven. Dat moet eigenlijk ook wel lukken, want ik raak er steeds meer van doordrongen dat ik het dampen positiever ervaar dan het roken. Het gebeurt me steeds vaker dat ik een sigaret halverwege onder de kraan hou om te doven. Voor de rest merk ik verder niets aan mijn lijf. Ik hoest niet, maar ook niet meer, ik proef niet meer of minder, mijn reuk is onveranderd en mijn huid ziet er niet anders of beter uit dan daarvoor. Whatever.
Spontaan gebleven
Wegens een afspraak van vader bleven de kinderen hier vandaag eten. Dion besloot om in de avond wat spullen bij vader te halen en bij mij te overnachten. Welkom! Leuk!
Update roken vs dampen
Toen ik afgelopen zaterdagochtend vertrok naar het vliegveld, had ik 3 pakjes à 22 sigaretten in m’n koffertje en in mijn handtas 12 sigaretten. Wat ik als winst ervaar, is dat mijn 3 pakjes sigaretten in mijn koffer onaangebroken weer meegenomen zijn naar Nederland. In mijn sigarettenhouder (waar max. 12 sigaretten passen) had ik vandaag nog 5 sigaretten over. Dit betekent dat ik de afgelopen 3 dagen 7 sigaretten heb gerookt. Ik heb dit gecompenseerd met dampen (met afwisselend 6 of 11 mg nicotine).
Terug uit Faro/Portugal
We hebben een prachtig lang weekend gehad in Portugal met 19 graden ’s avonds en overdag nauwelijks bewolking. Wat een mazzel! Het hotel was super en de mensen spraken gelukkig ook Engels. Een geweldige anti-climax hier in Nederland om in de stromende regen de auto te vinden om terug te rijden naar huis. Mensen zwommen in Portugal nog in de zee! Ik ervaar het als vreemd om na drie uur weer thuis te zijn en een wereld van verschil achter me te laten. De vliegreis heb ik ervaren met ups and downs: soms kreeg ik de zenuwen en moest ik huilen en wil ik een volgende keer volgestopt zijn met slaappillen en soms vond ik het mooi om naar beneden te kijken en vond ik het even wel ok.
Morgenochtend de katten halen uit het pension, snel thuis brengen en daarna naar het werk.
Kofferstress en vliegangst
Deep down inside denk ik dat ik de enige ben. Simpelweg, omdat ik nooit herkenning heb ervaren in andermans verhalen. En toch ben ik vast niet de enige, want zo uniek als ik zogenaamd ben… zo uniek ben ik dan vast weer niet. Ik vraag me dan weleens af hoe uniek een mens kan zijn, omdat we zoveel ervaringen kunnen delen met “lotgenoten”. Er kan niet worden gelachen om comedians als niemand zich erin zou kunnen herkennen. Het is dan de spiegel waarom we moeten lachen, toch? Maar ok, ik dwaal af.. wanneer iemand op reis gaat, pakt hij/zij een tas, rugzak of koffer in. In theorie lijkt het zo simpel, maar zo ervaar ik het nooit. Paspoort e.d. vind ik dan nog simpel, sokken en ondergoed gaan ook prima van kastje naar koffer, maar dan! De kleding versus schoeisel. Als ik kies voor gympen kan ik geen rokken of jurken meenemen. Als ik kies voor gympen kan ik geen broeken meenemen met smalle pijpen. [Dat vind ik.] Wat ga ik dan nog de dagen ervoor naar m’n werk dragen en wat moet ik gewassen en droog hebben, voordat het de koffer in moet? En als ik dan kies voor de zwarte en blauwe spijkerbroek wat moet ik daar dan bij zoeken? Als ik moet kiezen voor een warme trui, welke past dan zowel op blauw als op zwart? En dan heb ik nog niet eens mijn make-up en haarproducten gescreend. Ik kan ongelooflijk hierin blokkeren. Na een uur of twee denken, ligt er nog niets in mijn koffer. Waarom doe ik zo moeilijk? Waarom kan het mij niet minder interesseren? Het irriteert me mateloos, maar het overvalt me ieder uitje opnieuw.
Het denken aan de komende vliegreis geeft me ook geen ZEN-gevoel. Oh ja, ik wil heel graag op de plaats van bestemming zijn, waar dan ook ter wereld, maar er naartoe? Ik vecht tegen gevoelens die mij down maken. Ik probeer met man en macht mijn ratio te relaxen en mijn gedachten te transformeren naar iets wat leuk is. Een heel geforceerd gedoe. Het irriteert mezelf mateloos dat ik meer risico aandurf als ik in mijn auto stap en zo niet relaxed in het vliegtuig stap. Ik zie mezelf graag als iemand die ontzettend veel landen heeft mogen bezoeken, maar waar ik ook ooit was.. het bracht voor mij deze offers. Want als ik er al was, was ik er nog niet. Dan kostte het me weer moeite te genieten van het nu. Deep down inside weet ik altijd dat er weer een vlucht terug gaat naar Nederland. Waar ik ook was in de wereld: ik vergat dat nooit, terwijl ik voor 100% zo graag wil genieten van waar ik dan ben!
Afgevallen!
Wie minder rookt, gaat vaak – ter compensatie – meer eten. Ik moet volgens de huisarts letten op mijn voedingspatroon en we weten nog niet of mijn hoge cholesterol familiair is aangelegd. We letten thuis dus op bepaalde vetten en eten sinds kort aangepast. Dat betekent vooral etiketten lezen! We laten vetten toe, maar dan wel vooral de enkelvoudige of meervoudige onverzadigde vetzuren. Eerlijk is eerlijk: er blijft niet veel over van het oude eetpatroon. Meer vis (lust ik gelukkig) en vooral lezen wat je wilt kopen! Gisteren stond ik zomaar weer eens op de weegschaal. Een tijd geleden woog de weegschaal mijn gewicht nog boven de 68 kilogram (met een lengte van 1,76), maar ik zag gisteren het gewicht van 66.1 staan. Ik heb nog prima een buikje, maar 66.1 is echt mijn absolute minimum. Minder wil ik echt niet wegen! Voor dit gewicht heb ik maat 38; meer of minder wil ik niet, simpelweg omdat ik mij daar niet prettig bij voel. Besides, ik wil niet weten hoeveel ik afval, want dat was geen issue bij het cholesterolgehalte, maar wat mijn cholesterolgehalte over een half jaar zal zijn!