Van harte gefeliciteerd met je 13e verjaardag!
Namen die we soms aan elkaar geven
In vervolg op mijn bericht bij Tristan (Ma’s namen) was de naam die ik toen aan mijn moeder soms gaf rond dezelfde tijd dat ik een zus eerst Coedi noemde (misschien omdat ik haar echte naam toen nog niet kon uitspreken?) en daar uiteindelijk een nieuwe naam van maakte: Coedi, Moesi, Soedi, Loedi.
Vriend M. noem ik Honeybee, vriendin J. Big Jack, vriendin L. (vroeger meer dan nu:) Luckie, vriendin M. een enkele keer Tinus, vriendin A. soms Nietje en mijn lief Lieverik.
Andersom luister ik ook naar diverse namen: Honeybee, Linsky, Linnepin, Bizzylin, Tante Lenie en Schatteresje.
Ma’s namen
Vroeger noemde ik mijn moeder weleens Moesky. Ik heb geen idee waar het vandaan kwam of hoe ik er ooit op kwam.
Vanmorgen had ik wat kleingeld neergelegd voor de kinderen om te besteden op school. Tristan had op dezelfde envelop geschreven: “Dank je mansnams xxx”
Geen studie
Na wikken en wegen heb ik besloten geen klassikale lessen te volgen en weet ik inmiddels dat een thuisstudie mij onvoldoende praktische ervaring zal opleveren. Nieuwe studie: wel of niet doen? Een kleurenanalyse zal altijd mijn interesse hebben en daar blijft het vooralsnog bij.
Het is niet de juiste tijd merk ik. Mijn hoofd tolt van de ideeën en dan weet ik dat ik dit troebele water tijd moet geven tot het helder wordt.
Je roots
Regelmatig kijk ik naar het programma “Spoorloos”, waarin kinderen op zoek gaan naar hun biologische vader en/of moeder. Mijn ouders leken er weinig van te begrijpen toen ik op zoek ging naar mijn biologische vader. Het was nauwelijks of summier bespreekbaar. Dat zal en wil ik Laurise nooit aandoen. Helaas is Haïti geen typisch toeristenland waar je gemakkelijk heen gaat, maar wanneer Laurise ooit de behoefte voelt om op zoek te gaan naar haar familie, zal ik dat kunnen begrijpen en haar met raad en daad willen bijstaan. Voor mij zijn – sinds de ontmoeting met mijn biologische vader – voldoende ontbrekende puzzelstukjes op z’n plaats gevallen, dat ik een dergelijke ontmoeting mijn dochter evenzogoed zou toejuichen.
Made by Dion
Eerlijk gezegd, was ik nogal verbaasd, maar Dion heeft deze tas zelf gemaakt op school. Cool!
Meer werk = so happy!
Vandaag zag ik een kans om van mijn 24-urige werkweek uit te breiden. Iemand anders aannemen of mij het bulkwerk laten doen? Ik zag een kans! Behalve dat ik dat deel als zinvol vind voor de verdere flow van het werk heb ik altijd een missie gehad: ik zal, ik wil en ik moet voor mezelf kunnen zorgen. Het komt niet in mij op om over lijken te gaan, maar daar waar niemand iets zal oppakken en ik de kans zie: I’ll go for it! Stel dat mijn leidinggevende nooit mijn wens had vernomen en later had gezegd “ik wist niet dat jij ook interesse had?” Daarom heb ik vandaag aangeboden mijn huidige vrije dagen “op te offeren” voor wat nodig gedaan moet worden. Leidinggevende ging hiermee akkoord = so happy!!
Hoofdpijn
In navolging op zijn oudere broer heeft Dion er ook steeds vaker last van: hoofdpijn. Zou het komen door teveel op zijn smartphone te kijken? Slaapgebrek? Onvoldoende of slecht eten of te weinig drinken? Hij weet het niet en ik ben geen dokter. Ik zie ze ook te weinig om er ook maar enig patroon in te kunnen ontdekken. Vader is ook een hoofdpijnklant en ik heb geen idee of zoiets erfelijk kan zijn. Balen dat wel, absoluut!
Beterschap!
XXL
Hoofdpijn
Al jaren heeft Tristan er last van: hoofdpijn. Bijna geen een middel helpt er nog tegen, omdat hij er zoveel van geslikt heeft. Wist ik maar waaraan het lag: te laat naar bed? te weinig geslapen? te weinig gedronken? niet echt gezond gegeten? Anderzijds is vader ook een hoofdpijnklant. Is zoiets erfelijk? Balen is het absoluut! Vandaag kwam er ook nog keelpijn bij en is hij op school ziek gemeld.
Beterschap lieverd!
XXL
Nieuwe studie: wel of niet doen?
Als ik vroeger zin had om een cursus voetreflexmassage te volgen, dan meldde ik mij aan. Het leek mij interessant! Met een vriendin volgde ik Indonesische kooklessen en met gemak volgde ik een cursus Kunstgeschiedenis aan de VU. Als ik voor mijn werk een aanvullende opleiding nodig had.. ik heb boven certificaten van gebarentaal, hoe gokverslaving te herkennen en een post HBO Projectmanagement opgeborgen.
Dat was toen. Ik heb jaren niets meer echt opgepakt, behalve dat ik vorig jaar een paar maanden Spaanse les heb gevolgd en nu weer op dansles zit. Misschien is een taal niet te vergelijken met de opleiding die ik nu voor ogen heb, maar ik heb wel gemerkt dat het leren mij niet meer gemakkelijk afgaat. Ik ben niet verder gegaan met de Spaanse les, terwijl ik het deep down inside wel graag veel beter onder de knie wilde hebben, al was het maar een basis. Maar het werken aan die basis .. ik bleef maar dingen vergeten. Dan zou ik de lesstof wekelijks moeten herhalen, maar als ik zoveel wekelijks moet herhalen, kom ik niet tot iets nieuws. Ik heb 3 apps tot mijn beschikking om anytime wat te oefenen. Alles wat blijft hangen, is meegenomen. I’ll rest my case.
Mijn grijzende brains staan in een schril contrast met mijn levendige geest. Ik heb ooit gehoord “use it or loose it” en ik denk dat het waar is dat ik mijn hersenen moet blijven trainen. Op grond van een eigen ervaring (en interesse) heb ik onlangs een proefles aangevraagd om Kleurenconsulent te worden en heb ik deze les inmiddels gelezen. Intussen heb ik me suf gegoogled naar alternatieven en blijf ik met vragen achter..
- Wil ik naar les of volg ik de lessen thuis?
- Mijn voorkeur gaat uit naar lessen thuis, maar dan mis ik praktijklessen.
- Deze opleiding is niet duur, maar duurt wel 6-9 maanden.
- Ik wil een erkend diploma kunnen halen. (Dat kan bij deze aanbieder.)
- Hou ik het vol? Hoe weet je hoe graag je iets wilt?
- Wat wil ik met het diploma? Parttime ZZP’er worden? Inschrijving bij de KvK?
- Ik vind het een aantrekkelijk idee om een diploma te hebben waar ik overal in de wereld iets mee kan.
- Ik kan twee dagen besteden aan interne of externe bezoeken.
- Mijn interesse in kleur is er absoluut en ik heb mijn eigen ervaring wat het mij heeft opgeleverd: dat bezoek heeft de kleuren in mijn garderobe voorgoed veranderd!
- Maar ben ik ondernemer genoeg om verder inhoud te geven aan mijn opleiding?
- Soms denk ik van wel en soms zie ik mezelf als passief.
- En als ik er niets mee doe, hoe erg is dat dan?
- Wat zijn mijn toekomstige concurrenten in mijn buurt?
- Wil ik inkomsten genereren en hoeveel tijd heb ik daarvoor over?
- Een consult is standaard niet echt goedkoop. Gemiddeld wordt rond de € 65,- gevraagd.
- Ik vind dat enerzijds een redelijk bedrag, maar anderzijds hebben minder bedeelden onder ons misschien wel meer aan een kleuradvies.
- Aan de andere kant gaat zo’n advies een lifetime mee.
- Zou ik eventueel aanvullende opleidingen willen volgen? En zit dat dan in het pakket van de huidige aanbieder?
- Moet ik mij – net als vroeger – niet zoveel afvragen en gewoon doen?
Ik moest dit wel opschrijven om mijn gedachten te ordenen. Ik ben er uit. Ik ga de aanbieder van de proefles vragen hoe het zit met praktijkervaring.\
Inmiddels heb ik hierover uitsluitsel gekregen: volg onze studie klassikaal óf zoek een stage-adres voor de praktische uitvoering.
Derde gaatje geprikt
Laurise heeft er moeite mee om op te komen voor haar needs. Ik herinnerde haar eraan dat ze niet gelukkig was met haar huidige oorbelgaatje aan de linkerkant. We zijn daarom vandaag met de bus vertrokken naar een Lucardi-vestiging waar ze gaatjes schieten. Via een behoorlijke omweg hebben we deze juwelier uiteindelijk weten te bereiken en is het nieuwe gaatje nu zo goed, dat zelfs kinderen uit haar klas zo’n oorbel willen hebben. Wat een paar millimeter verschil kunnen uitmaken! Gelukkig was ik er bij, want door het minuscule verschil, wilde de verkoopster het bijna niet doen, maar door mijn ervaring en gerichte vragen daartoe is het nieuwe gaatje toch geschoten.
Het resultaat: super!
Laatste inenting baarmoederhalskanker
Vandaag zijn we voor de laatste inenting gegaan en kreeg Laurise van mij nieuwe oorbellen. Deze oorbellen lieten haar pijnlijk genoeg confronteren dat haar gaatjes indertijd scheef geschoten waren. Wordt vervolgd!
Qualitytime
Vader is voor een week naar Sevilla vertrokken en heb ik de kinderen extra te logeren. Mijn agenda werd automatisch gevuld met de te verrichten acties voor de kids. Gaaf om ze weer fulltime mee te mogen maken. Ik besef dan hoeveel ik doorgaans van ze mis en hoeveel vaders – in de regel – dit veelal moeten missen. Natuurlijk zal het sommige vaders een worst zijn en distantiëren zij zich van hun kinderen, maar het is de andere doelgroep die ik bedoel. Ik voel me een met de mannen die het parttime meemaken van hun kinderen als een aderlating beschouwen en rouwen om het gemis, maar dealen met de afspraken hierover. Simpelweg omdat het belang van de kinderen voorop staat en we niet zijn beland in een vechtscheiding, maar toch een soort van rouwen ervaren. Niet altijd, maar wat latent toch aanwezig is, als een soort schaduw een deken werpt over je bestaan, hoe goed dat ook is ingericht. Ik voel me verenigd bij al diegenen die ergens pijn voelen als zij hun kinderen weer zien vertrekken naar hun “thuis”. Het thuis dat we zo graag wilden bieden, maar geen part of the deal was.
Ik ben gaande
Tristan wilde voor vrijdagavond graag een filmavond houden bij vader thuis. Ik verifieerde dat bij vader en het bleek te kloppen. Ik gaf vervolgens mijn toestemming, maar met dezelfde restricties als vader: géén alcohol en geen overlast. Tristan wist donders goed waarom. [zie: Politie in beeld] Temeer omdat vader niet thuis zou zijn.
Tristan liet aan zijn genodigden weten dat de filmavond door kon gaan en vertelde me dat G. had geantwoord met dat zij mij “gaande vond”.
Vroeger kende ik turbotaal (heb er toendertijd nog een boekje over gekocht) en ik besef heel goed dat taal aan verandering onderhevig is, maar ik kon mij niets voorstellen bij “gaande zijn”. Tristan legde uit (OMG, een kind dat jou wat gaat uitleggen = generatiekloof?) dat ik het moest zien als cool en positief. Okeeeeeee, waarop ik zei dat ik ook graag “gaande wil zijn” als ik nee zeg om waarschijnlijk redenen die je pas later zult begrijpen.