Een collega noemde mij schat, wat ik niet op prijs stelde. Ik vertelde hem dat ik hem iedere keer dat hij mij schat zou noemen ik € 1,- zou vragen. Een bewoner had mij horen roepen: Ja! €1,-! En liet mij vervolgens € 2,- zien. Ik zei daarop “nee, mijn collega mag mij geen schat meer noemen en als hij het toch doet dan vraag ik van hem een euro, waarop de bewoner antwoordt: “dan zul je wel heel rijk worden”.
Out of the blue, zo’n compliment.. priceless!
Vanaf april gaat Dion 3 weken stage lopen bij een kringloopwinkel. Ik hoop dat hij er voor gaat!
Tristan heeft een nieuw toestel: de iPhone 7. Zijn vorige telefoon was verrot gevallen en zat vol met barsten. Ik hoop dat hij eindelijk beseft om zijn telefoon goed te beschermen met een hoesje e.d.
Vandaag stond ik bij de Etos en hoorde ik een gesprek tussen een klant en een medewerker. De klant was vrij openhartig om te vertellen over haar overgang. Ik hoorde haar zeggen dat er zeker ongemakken waren als ze ongesteld was, maar nu er geen menstruatie meer kwam, er toch meer aan de hand was en dat er zo weinig over bekend was of hierover werd geschreven. Ik keek naar de haarproducten, maar mijn gedachten waren bij dit gesprek. Ik ben in de overgang en kan mijn menstruatiecyclus op jaarbasis op 1 hand tellen, maar wat is nu the big issue? vroeg ik mij af. Ik typ in mijn agenda wanneer ik ongesteld word en ik weet al heel lang hoeveel dagen daar tussen kunnen zitten. Ik schrik er steeds minder van. Het is, zoals het is, zoals ik mijn grijze haren maandelijks bespeur en sinds kort ook in mijn wenkbrauwen. Oh, ik heb opvliegers gekend, maar ze zijn er net als mijn jeugddingen. Lastig, maar ik probeer het maar te omarmen. Voorheen had ik puberdingen en nu dit. Het is niet reëel te denken dat alles zal blijven, zoals het was. Het lichaam veranderde toen van meisje naar vrouw en nu van vrouw naar eindigheid in cyclus. Ik sta open voor de discussie hieromtrent, want ik snap de issue waarschijnlijk niet goed genoeg?
Vandaag hadden Laurise en ik een emotioneel gesprek over feitelijk de eindigheid van ieders bestaan. Dat ik mijn kinderen nooit oud zal zien worden, er misschien niet meer ben als mijn kinderen kinderen krijgen. Het is een normaal proces, maar ik kan het als moeder nog geen plek geven. Iedereen die wij nu zien en om ons heen hebben, zal ooit sterven. Het is en blijft een raar idee. De dood lijkt definitief, maar de herinnering blijft. Ik heb geen idee wat er na mijn dood gebeurt, maar ik heb Laurise beloofd dat ik het licht bij haar zal laten knipperen als ze me nodig heeft. Als het dan kan, hoop ik dat ik dat dan kan. Ik hoop dat ik haar na mijn dood een sein kan geven dat iets oké is als zij om een antwoord zou vragen en sturing nodig heeft. Misschien is dood wel gewoon dood en zou ik niemand meer kunnen helpen op afstand. Ik vind het een prettiger idee te leven met het idee dat ik na mijn dood nog ergens zal zijn.
Vandaag is Tristan gezakt voor zijn theorie-examen (voor een scooter). Hij had net 1 punt extra nodig om wel te slagen. Het kost wederom € 50,- om te herkansen. Hij gaf mij enkele voorbeelden uit de test en ik denk dat ik dan ook gezakt zou zijn.. Maar ok, ook ik slaagde indertijd niet in een keer voor mijn theorie (maar wel in een keer voor mijn praktijk).
