Vandaag is Laurise voor een dag geschorst, omdat ze heeft gevochten met haar ex-vriendje A. Hij had het uitgemaakt, omdat hij zich niet de juiste persoon voor haar vond, aldus Laurise. Het was voor haar echter pijnlijk om te zien dat haar ex met een ander meisje stond te praten en was daarvoor al opgejut door iemand uit een andere klas. Voordat ze naar huis ging, zou ze nog wel haar excuses hebben aangeboden aan A. Vader en ik hebben ons werk verlaten om de rest van de middag met Laurise te praten. Hopelijk dringt het tot haar door.
Afspraak genegeerd = betalen
Vandaag zou Laurise om 16.00 uur een afspraak hebben met haar coach. Om 16.00 uur belde ze dat ze er nog aan moest komen. Ze had haar tijd besteed aan een meisje uit een andere klas die liefdesverdriet had. ’s Morgens was ze nog geattendeerd op de afspraak deze middag, maar “vergat?” de regel: school uit? Direct naar huis! Deze no-show wordt op haar zakgeld ingehouden. Daar bleek Laurise geen zin in te hebben, waarop ik haar heb gevraagd wie haar zakgeld betaalt … dus? Als we jou het zakgeld niet geven, houden we geld in onze zak om dat te betalen. Ze was er boos over, maar begreep het.
Giethoorn
Leuk om een keer in het “Groene Venetië van Nederland te zijn geweest. Ik was er met mijn lief een weekend, maar na 1 dag had ik het wel gezien. In een fluisterboot wat gevaren, de omgeving met de fiets verkend. Ik ervaar helaas de laatste jaren dat ik mij maar moeilijk kan aanpassen aan een nieuwe omgeving. Thuis kan er zoveel en op vakantie moet ik dealen met regels/beperkingen. Wanneer kan ik ontbijten? Het is niet mijn bed (rugpijn) en niet mijn kussen (moet ik echt de volgende keer meenemen!). Elke keer als ik ergens ben, mis ik het comfort van thuis. Ik ben dus gaandeweg inflexibel geworden en elk uitje houdt mij een spiegel voor. Mijn ouders zeiden vroeger “je bent op vakantie als je de voordeur op slot draait”, maar ik kan niet genieten van de weg ernaar toe, terwijl ik op heel veel plekken wel zou willen zijn en als ik er dan ben, geniet ik er niet altijd van. Dan denk ik meestal aan de terugreis wat dan weer een schaduw werpt op mijn verblijf. Ik probeer de terugreis los te laten, maar ik weet dat die onherroepelijk zal plaatsvinden. Kortom: vakantie of een weekendje weg is voor mij niet per definitie het ultieme genieten. Ik ervaar de laatste jaren standaard een spagaat tussen wat ik wil (een globetrotter zijn) en wat ik voel (ergernis bij alle beperkingen).
Moederdag
Helaas krijg ik geen knutsels meer van de kinderen, maar rijst bij mij de vraag: wat initiëren de kinderen dan zelf? Van Laurise kreeg ik een plantje, van Dion chocola en van Tristan komt er nog een cadeautje. Maar .. moederdag is zwaar commercieel geworden. Het gaat voor mij niet om een plant, chocolade of wat voor een cadeau dan ook. Het gaat op deze dag primair om een ode aan je moeder door middel van een brief, althans zo las ik het elders op internet. Moeders hoeven voor mij niet op moederdag in het zonnetje gezet te worden. Ik ben 24/7 moeder, ook al is dat na de scheiding fulltime op afstand. Zo zullen vele gescheiden vaders dit evenzogoed ervaren. Een erkenning ergens in het jaar heeft voor mij zoveel meer waarde.
Leerplichtambtenaar
Vader heeft een brief ontvangen van een leerplichtambtenaar. Laurise blijkt 11x te laat te zijn in de klas. Vader noch ik waren hierover tijdig geïnformeerd door de school. Met Laurise is een hartig woordje hierover gesproken.
Je leert a lifetime
Tristan wilde niet mee naar Luxemburg en zou bij mij blijven. Nou… de meeste tijd is opgegaan aan het verblijf bij vader óf aan werken óf naar de sportschool gaan op de meest – voor mij – vreemde tijden. Hij kwam hier als ik al op bed lag. Het leek er bijna op alsof hij mij heeft willen ontlopen. Op een sporadische ochtend trof ik hem toevallig in de badkamer met een zuigzoen in z’n nek. Hij heeft zich de afgelopen week weinig laten zien en was vooral weg. Wat dat doet bij mij als ouder? Ik voel een spagaat tussen loslaten, het missen van contact versus mijn ouders waren altijd thuis en ik kon ze als puber weleens ver weg wensen. Die ruimte heeft hij de afgelopen week gehad. Hij is ten slotte bijna 17. Dat zegt voor mij iets en niets. Iets om in deze periode de grenzen op te zoeken en niets, omdat je denkt dat je van alles weet, maar nog zoveel zal moeten leren. Tot mijn 21e heb ik altijd gedacht dat ik mijn boontjes wel kon doppen, maar de echte lessen kwamen pas daarna. Ik herken veel in Tristan en wat ik in mijn puberteit heb gemist (vooral ruimte om te denken dat je het weet en hoe hiermee te dealen), laat ik hem nu ervaren. Ik kreeg als kind (maar ook als dochter) nagenoeg geen ruimte en ik schreeuwde om ruimte. Het is misschien niet fout van mijn ouders, maar ik geef dit niet door aan mijn jongens. Het is geen onverschilligheid, want als iets echt niet zou aansluiten bij mijn normen en waarden, sta ik op mijn strepen. Dan maar strijd. Ik ben niet bang voor strijd, want respect is waar de grenzen van elkaar bereiken. Als Tristan zou menen over mijn grenzen te kunnen/mogen gaan, dan heeft hij aan mij een verkeerde. Heb je schijt aan mij? Dan heb ik schijt aan jou.
Pakje aangekomen
Dion heeft vanuit Luxemburg een trainingspak bij mij laten bezorgen. Vandaag heeft hij ‘m gepast en was er super blij mee.
Nieuw project
Op de site https://www.youtube.com/watch?v=MI4wNbzl_8A heb ik dit gezien en wil ik ook maken, maar de beschrijving is nergens te vinden. Na dagen Googlen heb ik nu enig idee hoe ik het zou kunnen doen en natuurlijk wordt het dan anders en zie ik dit maar als een inspiratiebron.
En het is wel mijn stijl om driekwart mouwen te maken en die haak ik dan simpelweg zonder blaadjes.
33% minder vet … t.o.v. wat?
Vroeger kreeg ik als vak reclamepsychologie en dat vond ik uitermate boeiend. Je verkoopt geen pen, maar succes bijvoorbeeld, kleuren die bewust gebruikt worden (ooit een paarse patatzaak gezien?) en ik lees met gepaste afstand informatie van Adformatie, omdat ik niet in de reclamewereld terecht ben gekomen. Reclame boeit mij er niet minder om, ook al verdien ik er mijn brood niet mee. Voor een deel snap ik reclame heel goed en deels trap ik er met eigen ogen in. Soms wint de illusie het simpelweg van de wetenschap. Ik snap dat een verpakking met maar 1 kleur minder aanspreekt dan een product met meerdere kleuren, etc., maar ik probeer kritisch te blijven. Als ik dan van deze verpakking bijv. lees “33% minder vet** dan lees ik daar niet overheen. Ik vraag mij dan altijd af: 33% ten opzichte van wat? 33% zegt mij nl. niets. Dus let ik op de ** wat verwijst naar elders op de verpakking en dat elders houdt in: 33% minder dan normale aardappelchips. Uhm, men gaat er dan van uit dat ik het vetgehalte weet van “normale aardappelchips”? Wat is dan de norm? Beter geen chips eten, toch?