Blog

Geplaatst op

Koffietje doen?

Ik stel mij het reclamebureau voor dat het grandioos vond om DE als klant te hebben binnengehaald. Ik stel mij DE voor dat uit vast meerdere partijen dit bureau had gekozen. Het moet voor hen vast een win-win situatie zijn geweest. Ik denk dat het vaak om een gunfactor gaat. Hoe het ook zij: Ik begrijp beide partijen niet. Hoe kan DE er nou mee akkoord zijn gegaan om in hun nieuwste reclame een vrouw te laten zeggen: “Koffietje doen?” Ik had al moeite met “een bakkie doen”, maar waar koffietje in godsnaam vandaan komt? Er bestaat al een website met de naam “koffietje.nl”. In mijn omgeving hoor ik gelukkig alleen koffie? En dat vind ik de beste benaming. Als je koffietje namelijk doortrekt naar andere drankjes dan klinkt limonaadje of theetje toch ook niet? Er zit iets kinderlijks in, onvolwassen, alsof je niet op de goede naam kunt komen. Ik heb sowieso moeite met het werkwoord doen. Is het dan zo ouderwets van mij om te vragen: “Zullen we ergens koffie gaan drinken?”

Wat was er eigenlijk mis met de alom bekende slogan?

En dan is er koffie, Douwe Egberts koffie, lekkere koffie

PS:

DE koffie is voor mij niet DE koffie

Geplaatst op

Ex-vriendin met mondproblemen?

Vandaag liep ik door de winkelstraat. Jaaa ik maak wat mee! Op een gegeven moment zag ik in tegengestelde richting een vrouw lopen met een man ernaast die achter een kinderwagen liep. Ik keek naar de vrouw en het viel mij op dat zij een heel kort kapsel had met verschillende kleuren grijs en een pluk zwart. Ik dacht nog “wat een bijzondere kleurensamenstelling”. Ik zag dat de vrouw met haar tong in haar wang zat te peuren en we liepen elkaar voorbij. Ze keek mij niet aan. Ineens herinnerde ik mij haar. Zij was 20? jaar geleden mijn vriendin. Ze had een maagverkleining ondergaan en sindsdien hadden we elkaar nooit meer gezien tot vandaag. Even dit filmpje terugspoelen in m’n hoofd:

a. Vrouw loopt voorbij met de ogen naar de grond gericht. Vrouw blijkt een oude bekende.

b. Ik zie een tong in de wang naar links puilen, waardoor iemand een misprijzend uiterlijk kan krijgen.

Was dat de bedoeling? Of zat ze nog wat spinazie weg te peuteren? Ach, misschien had ze last van een mondblaar. Lastig en zeker niet mee spotten!

Lichaamstaal blijft boeiend!

Geplaatst op

Dit kan anders Undiemeister

Mocht je de reclame niet kennen, zie deze dan via deze link: https://www.youtube.com/watch?v=6l-TV7t8iuE

Undiemeister gaat over heren ondergoed. Doel: De Nederlandse man bewust maken van zijn gebrek aan (onder)modegevoel en duidelijk maken dat ondergoed er ook toe doet.

Nu vind ik het nog maar de vraag of de Nederlandse man (is daar een omschrijving van?) zich niet bewust zou zijn van zijn (onder)modegevoel. En zo niet dan boeit het hem niet (genoeg) en hebben we reclame om je iets aan te praten. De reclame begint met het zien van 5 doorsnee mannen die ondergoed laten zien en waarvan Undiemeister zegt dat dit echt niet meer kan: Geen kinderachtige kleurenprints, die te krappe en te slappe slips en de tot het draad versleten oude boxer die je al lang had moeten weggooien. “Hou ermee op en neem jezelf serieus!” Met lekker zittend ondergoed van welk ander merk dan ook neem je jezelf niet serieus dus en waarom zou je? Is dat iets belangrijks?

Dan verwacht ik dezelfde mannen in het ondergoed van Undiemeister, maar nee, dan zien we ineens een getraind figuur in Undiemeister met – ach wat sneu – de slogan “Ich bin Undiemeister”. Je jeans, schoenen, merk trui en jas maken echt niet meer uit hoor!

Undiemeister wat een gemiste kans! Hoe staat nou die Undiemeister bij een niet gebruinde man zonder sixpack of bij een man met een buikje? Adverteren is duur, dus je wilt toch je doel bereiken? Je marktaandeel vergroten? Geld verdienen? De reclamekosten terug verdienen? Het lijkt mij anders een totaal zinloze missie.

Ik zou er een TV-serie aan kunnen wijden: mannen en vrouwen op straat interviewen wat zij van een reclame vinden en of zij deze aantrekkelijk genoeg vinden om tot koop over te gaan. Wat zij er goed aan vinden of wat zij missen in de reclameboodschap. Ik ben zó benieuwd! Ik zou een doorsnee man zo’n Undiemeister aan laten trekken en naar zijn bevindingen vragen. Zie jij het ook voor je?

Geplaatst op

Tijd over

Tijd blijf ik fascinerend vinden. We hebben allemaal wel een beeld bij gisteren, vandaag en morgen. Maar als je tijd korter gaat bekijken dan kun je denken aan 1 minuut geleden, 1 seconde geleden, een fractie van een seconde. Laat ik het anders benaderen: mensen die mindfull leven, leven aandachtig en in het nu. Maar wanneer je denkt aan nu, is dat moment alweer voorbij. Nu is een huidig tijdstip, maar hoe lang duurt nu dan? Om gek van te worden en dat gaan we niet doen, maar toch .. af en toe.. denk ik er weer aan en ontstaat er een error in m’n hoofd.

Ik heb natuurlijk geen tijd over. Ik besteed mijn tijd alleen nu anders sinds ik niet meer naar school ga, geen bakken huiswerk meer heb, geen dagelijkse leerdoelen meer hoef voor te bereiden, etc. Een van de dingen die ik graag deed en nu weer ga oppakken, is schrijven! Ik heb nu meer tijd om TV te kijken en ik zie vooral veel reclame. Als ik als vrouw een reclamebureau had, zou ik heel andere reclame maken! Ik erger mij groen en geel aan zoveel reclames. Ik heb besloten om daar heel veel berichten aan te gaan wijden. Ik vraag mij te vaak af wie in hemelsnaam een bepaalde reclame heeft bedacht en door de opdrachtgever nog goedgekeurd werd ook. Ik weet dat ik niet de enige vrouw ben die vindt dat het roer omgegooid moet worden, maar helaas.. ik zie weinig verbeteringen en die ga ik aan de kaak stellen.

Geplaatst op

Nieuwe baan!

Sinds 7 maart 2022 heb ik een nieuwe baan. Na 1 motivatiebrief en twee gesprekken ben ik aangenomen! Door mijn ervaringen in de afgelopen twee jaar was ik behoorlijk murw geworden, down en ging ik niet meer met plezier naar mijn werk. Ja, ik wilde graag verpleegkundige worden en theoretisch ging het goed. Ik haalde mooie cijfers, niks kantje boord, maar de praktijk vond ik één grote struggle. Niet qua bewoners, want bij hen voelde ik mij als een vis in het water, maar de sfeer in het team, het leerklimaat.. het was en werd niet mijn ding. Achteraf had ik er van alles aan kunnen doen, maar ik was te afwachtend geworden en liet ik niet meer zien wie ik ook kan zijn.

Anyway.. in het nieuwe team ben ik zo warm ontvangen, word ik vanaf de basis goed ingewerkt en heb ik een mentor toegewezen gekregen. De zorg wordt bepaald door de cliënten, dus ook het tempo en alle puzzelstukjes vallen nu voor mij bij elkaar. Dit is zorg, zoals zorg is bedoeld volgens mij: de cliënt heeft de regie!

Gelukkig heb ik niet 2 jaar voor niets op school gezeten. Ik kom in aanmerking voor het afstroomtraject en dat betekent dat ik na wat praktijkexamens mijn diploma als Helpende Plus nog kan halen en daar ga ik voor!

Ik dacht dat ik een rolmodel zou zijn voor mijn kinderen door op m’n 55e weer naar school te gaan en een carrièreswitch te maken. Hoe trots voelde ik mij toen Tristan hoorde dat ik ging stoppen en hij zelf ook de beslissing nam om te stoppen met zijn werk. Ik bleek een voorbeeld voor hem te zijn geweest door te stoppen met bepaald werk als je je daarin niet (meer) gelukkig voelt. Verrassend en zo waar!

Geplaatst op

Bedrijfsarts

Volgens mij heb ik nog nooit contact heb gehad met een bedrijfsarts. Wel vanuit mijn functie op een P&O-afdeling. Nu zit ik aan de andere kant van de tafel. De bedrijfsarts zat tijdens het telefonisch consult vrij snel in mijn allergie. En misschien begreep ik het wel een beetje. Hij moest mij met spoed benaderen? Uh nee. Teammanager wilde alleen graag het gesprek iets eerder dan eind april. Vanuit P&O weet ik dat als iemand met spoed wordt benaderd er meestal wantrouwen in het spel is. Vanwaar anders de spoed? Maar ok, werkgever en mentor vonden het prima om het gesprek eerder te laten plaatsvinden. Deze bedrijfsarts dacht echt overal verstand van te hebben, ook van een erfenis…Sorry?! En ach die oudjes waren nu toch gestorven, dus tijd voor mij. Sorry?! En werken zou voor afleiding kunnen zorgen. Ho! Wacht even: NEE! Daar was voor mij een grens bereikt. Ik heb gewerkt vlak na de berichtgeving over het overlijden, maar werken in de zorg heb ik toen ervaren als ballast! En nee, ik wil geen koffie gaan drinken op de afdeling. Niemand heeft tijd. Oh, alleen een kopje koffie drinken met de teammanager. Nou ok. Maar waar zit deze manager? Op de zusterpost waar het een zoete inval is van collega’s en bewoners. Ik heb de manager op de hoogte gesteld van het advies van de bedrijfsarts en de manager gevraagd ergens anders te gaan zitten vanwege alle afleidingen waar ik ons gesprek niet geschikt voor vind. Als je je niet ok voelt in je vel en je overrompeld voelt door wie dan ook, dan voel je je murw en niet echt gewapend tegen het advies van de bedrijfsarts (maar is dit bindend?)

  • voorlopig minder verantwoording op het werk
  • school proberen bij te houden (met huidige concentratieproblemen.. yeah right..)
  • doel: terugkeer in eigen functie
  • prognose: goed
  • volgende afspraak: 3 mei

Ik kan mij er voor nu niet in vinden. Ik denk dat ik het niet goed heb kunnen uitleggen aan de bedrijfsarts. Ik ben nog steeds down en somber. Hoe ga ik werken met zorgvragers? Moet ik dan over mijn grens heen? Vraag je aan iemand die in het gips zit ook of hij gewoon wil gaan lopen?

Vanuit de werkgever ben ik ervoor gewaarschuwd lak te hebben aan roddels. Veel mensen snappen nl. geestelijke beperkingen niet. Maar eerlijk? Ik ben teveel met mezelf bezig om mij daarmee bezig te houden. Er zijn maar weinig meningen die ik ter harte neem en alleen van degenen die mij al jaren kennen. Die snappen tenminste waar ik vandaag kom en waar ik nu sta. Met de rest heb ik te dealen en zal deze mij even worst wezen.

Geplaatst op

Terug bij de huisarts

Vandaag kwam ik terug bij de huisarts en werden de bloedafnames besproken. Ik had de helft van het normale vitamine D, had teveel slechte cholesterol en ja, met mijn hoge bloeddruk moest ook iets. De rest was prima, geen suiker, geen afwijkende lever- of nierfuncties, geen tekort aan foliumzuur of B12, maar oke, toch medicijnen gekregen voor mijn hoge bloeddruk, mijn slechte cholesterol en te weinig vitamine D. Ik kreeg alle bijwerkingen die werden genoemd: last van maag-darmproblemen (lees: diarree) en misselijk zijn. Ik heb er daarom voor gekozen om de medicijnen gesplitst in de ochtend en in de avond in te nemen. De vitamine D neem ik wekelijks in en daar merk ik niets van.

Waar heb ik nog wel last van? Ik voel mij nog steeds down. Ik kan mij iets beter concentreren op de leerstof, maar ik voel mij nog niet in mijn kracht staan. Op 9 april heb ik een afspraak met de bedrijfsarts.

Geplaatst op

Ziek sinds 1 april 2021

Nee, het was zeker geen grap. Toen ik op 1 april op tijd opstond om naar mijn werk te gaan, voelde ik aan alles in mijn lijf om juist niet te gaan en heb ik mij op het werk ziek gemeld. Dezelfde dag ben ik bij de huisarts langsgegaan. Uiteindelijk waren er 3 uitgangspunten: ik was niet opgebrand, maar vertoonde ik wel kenmerken van een burn-out, mijn bloed zou worden getest op vitamines, nier- en leverwerking, diabetes, cholesterol en werden dat 6 buisjes bloedafname. Daarnaast had ik een bloeddruk van 154/83 en dat baarde mij zorgen. Daarnaast heb ik last van oud zeer vanuit mijn verleden wat mij parten speelt in mijn huidige baan en heb ik de huisarts om een verwijsbrief gevraagd en deze gekregen. Huisarts heeft – op grond van mijn problemen – gekozen voor psychotherapie. Ik voel totaal geen blijheid meer en alles lijkt te veel. Ik kan mij totaal niet concentreren op welke inhoud dan ook. Mijn hoofd zit vol en tegelijkertijd voel ik mij leeg. Op 7 april kom ik weer terug bij de huisarts.

Geplaatst op

Ik omarm mijn grijze haren

In 2019 had ik nog rood haar, maar had ik al jaren allang grijs haar dat ik verdoezelde. Door oude commercie is het vrouwen aangepraat om haar jeugdigheid te behouden met vooral geen grijs haar, want met grijs haar ben je een oude(re) dame, niet meer vruchtbaar etc. en afgeschreven. Althans zo leek het in de reclames van toen. Ik ben er een tijd in meegegaan, totdat ik merkte dat door al dat geverf mijn haar slechter en poreuzer werd en gaf ik tevergeefs kapitalen uit aan haarverzorging. Uitgroei vond ik toen nog armoedig en zat ik iedere 5 weken braaf – maar geheel tegen mijn zin – bij de kapper om mijn uitgroei te laten behandelen/te laten verven. Ik was dat inmiddels spuug- en spuugzat.

Toen kwam in 2019 Corona en werd dit virus een pandemie. In de eerste golf gingen kapperszaken dicht. Kappers boden hun cliënten een goedje aan voor de uitgroei dat je kon ophalen om thuis zelf bij te werken. Dat was voor mij het keerpunt. Nee, ik wil niet meer: echt helemaal niet meer: laat het grijs nu maar komen. Ik ben geen 20 meer en het is, zoals het is. Ik zag hoe glanzend mijn grijze haren contrasteerde met de rest van het haar dat zo goed als dood leek. Maar … hoe overbrug ik deze periode? En welke kapper snapt mijn krullend haar?

Kapper 1: adviseerde iedere uitgroei iets lichter te gaan kleuren. Dit zou jaaaren gaan duren. Kapsters knipten en verzorgden mijn krullen niet en ging ik naar kapper 2.

Kapper 2: Had verstand van krullen, maar niet van de overgang naar grijs haar. De salon was ook best klein en de tijd beperkt. Ik koos voor kapper 3.

Kapper 3: Zette meer dan 140 folies om de helft van het haar te ontkleuren. De afspraak daarna de andere helft, maar ook weer niet helemaal. Lukraak werden bepaalde plukken ontkleurd en niet per se de niet ontkleurde versies. Over mijn ontkleurde haar werd een toner van grijs gezet die tot 1 wasbeurt overleefde: ik werd daarna weer grijs en blond.

Ik baalde hiervan. Om het blond te maskeren, kocht ik – spannend! iets bij de Etos. Het leek daarna grijzer, maar mijn jongste zoon en kapster 3 vonden het groen ogen. Ik zag geen groen, maar ok..

Ik ging naar kapper 4. Die had expertise op het gebied van krullen knippen. De kapster leek er niet veel van te begrijpen. De bovenste laag viel niet in de laag eronder, maar viel als een laag er boven op. Dit noemen ze ook wel gaten in je kapsel. Ik diende een klacht in, maar wilde daar niet terugkomen.

Ik ging na de lockdown/ergens in maart 2021 weer naar een andere krullenkapper: Kapper 5 had zeker verstand van krullen, maar niet van de overgang van grijs en verassing van blond. (Zie bovenstaande foto’s.)

Eind april heb ik een afspraak gemaakt bij kapper 6. Wederom een krullenkapper. Ik zal mijn overgang wederom gaan bespreken.

Geplaatst op

Ouders overleden

Via een brief van een notaris las ik over een nalatenschap van mijn moeder. Hoe ik deze wilde accepteren. Uh.. even terug… mag ik hieruit opmaken dat mijn vader ook is overleden? Waaraan? Wanneer? Waar?

Dit is het lot van een kind dat haar ouders ruim 20 jaar niet meer had gezien of gesproken. Ik ben niet de enige, maar ik lees er niet zoveel over of ik kijk niet goed. De notaris is als een tussenpersoon tussen mijn halfzus en mij. Mijn moeder heeft ooit gezegd dat ik niet welkom was op haar begrafenis en dat zij mij zou onterven, maar volgens de notaris hebben mijn ouders testamentair niets geregeld en dan geldt de wet.

Aangezien ik totaal niet op de hoogte ben, heb ik aangegeven dat ik de nalatenschap beneficiair zou aanvaarden. Weet ik veel waarover we het hebben! Halfzus zou de nalatenschap zuiver aanvaarden. Ik heb via halfzus antwoorden gekregen op mijn vragen over waaraan, wanneer en waar mijn ouders zijn overleden.

Mijn vader bleek in september 2015 aan kanker al te zijn overleden. Het was blijkbaar toen niet nodig mij hiervan in kennis te stellen.

Mijn moeder bleek afgelopen januari aan Corona te zijn overleden. Ook hiervan ben ik toen niet in kennis gesteld.

Het is dat de bank een verklaring van erfrecht nodig heeft. Zodoende kwam (half)zus via de notaris bij mij,

Nu heb ik ineens het overlijden van mijn beide ouders te verwerken. Wat ik na al die jaren toch stiekem had gehoopt, is nu definitief voorbij. Ik voel mij leeg en tegelijkertijd zit mijn hoofd zo vol, dat ik het gevoel heb er niets meer bij te kunnen hebben. Ik heb last van concentratieproblemen en zoek ik vooral even rust.

Geplaatst op

Goodbye history

Vandaag keek ik naar mijn 164 contacten in mijn telefoon. Met wie heb ik nu echt nog contact en/of zou ik dit missen in de toekomst? Wie heeft nooit meer van zich laten horen en welk contact is niet meer relevant? Bijv. een school van een van de kinderen waar ze niet meer zitten. Ik zag namen staan, waarvan ik dacht: wie is dit? Ik zag namen staan uit een ver verleden. Toen zo fijn, maar anno nu (on)voltooid verleden tijd.

Met een paar personen en/of instanties heb ik geen contact meer, maar kon ik de naam toch (nog) niet verwijderen. Anyway: ik heb nu nog 78 contacten in mijn telefoon staan. Deze zijn relevant, dierbaar of kon ik ze (nog) niet verwijderen. Het ruimt wel lekker op zo. Misschien dat ik iemand die ik nu gewist heb, later nog zou willen benaderen… dan is het vette pech voor mij en te wijten aan de wijsheid die ik nu heb. Dan heb ik diegene de afgelopen jaren niet gezien en/of gesproken en verwachtte ik ook geen verdere respons. Door een deel van het verleden te wissen, geef ik ruimte voor nu en de toekomst. Ik treur niet over het verleden, omdat ik mij vooral dankbaar voel voor de vele mooie herinneringen en wat ik er van geleerd heb. Sommige mensen zijn er maar voor even op je pad en andere gaan jaren mee. That’s life .. voor mij althans.

Geplaatst op

Cleanen van Bambook

In Bambook maak ik momenteel veel rekensommen. Deze verwijderde ik eerst met een whiteboardcleaner spray, maar vandaag ontdekte ik dat ik mijn sommen ook prima kan verwijderen met alles reiniger doekjes van de Jumbo. Daarna droogmaken met een doekje en kan ik prima opnieuw de bladzijdes beschrijven. Wat een ontdekking en zo goedkoop! Word ik blij van!

Geplaatst op

Examen Algemeen Rekenen

Op Facet.nl kun je als MBO student oefenen voor o.a. het Centraal Examen Rekenen. Bij het het eerste examen dat ik maakte, scoorde ik een 4.6. Balen! Ik oefende en oefende en bekeek veel YouTube filmpjes van Meester Meegens (en vooral zijn uitleg en/of zijn benadering). En Yes! Oefening baart kunst! Voor mijn CE haalde ik een 7! Zo blij mee! Ik heb ook Meester Meegens bedankt!

Geplaatst op

Stappen tellen in de zorg

Ik weet dat ik geen sieraden mag dragen in de zorg, maar ik was toch erg benieuwd hoeveel stappen ik per werkdag maakte. Ik ga mijn stappenteller niet meer dragen. Ik weet genoeg.

Geplaatst op

Geslaagd voor het rijbewijs!

Vandaag liet Dion zijn rijbewijs aan mij zien. Hij was super trots! Hij zou graag met mij willen toeren over de snelweg, maar ik heb zelf nog de nodige angsten te overwinnen op de snelweg, dus heb ik nee gezegd. Ik ben blij voor Dion, maar nee, we gaan niet samen toeren en nee, hij krijgt ook niet even mijn auto mee. Ik had years ago hetzelfde: ik had mijn rijbewijs, maar nog geen auto. Die kwam later op mijn pad. Auto rijden is duur als je denkt aan aanschaf, evt. technische keuring, afschrijving, tanken, verzekering, belasting… Hoewel ik hetzelfde deed indertijd, besef ik nu hoe onhandig de timing was als je nog niet voldoende per maand verdient om een auto te kunnen kopen, laat staan te onderhouden.