N.a.v. het gesprek met GGZ vroeg ik vandaag aan Laurise of ze er bezwaar tegen had om inzage te krijgen in haar WhatsApps. Ze vroeg “nu?” “Nee, dat is niet de vraag.” Ik wil alleen weten of je het goed vindt als ik de berichten zou lezen. Ze dacht hierover na en zei toen dat er wel wat geheimen tussen stonden, maar het verder geen probleem vond. Vandaag bleken er ineens en zomaar Whatsapp gesprekken verwijderd te zijn van haar telefoon. Ik vond het iets te toevallig en lichtte vader in. Temeer, omdat Laurise niets liet weten dat haar gesprekken ineens verdwenen waren. Ik heb met haar afgesproken dat zij me voortaan laat zien wat zij dan ziet als gesprekken verwijderd lijken te worden. Ik heb geprobeerd haar te monitoren/adviseren wanneer ze bij vreemde berichten bij mij altijd kan aankloppen voor verder advies.
Intakegesprek met GGZ
Vandaag heeft vader ervoor gezorgd dat er een soort conference call kon plaatsvinden tussen ons en GGZ. Laurise krijgt na de zomervakantie een uitnodiging voor het vervolg. Dat zal inhouden niet het reguliere GGZ, waar ze na 8 sessies uitbehandeld zou zijn, maar een specialistische GGZ die langer zal duren. De huisarts had ingezet voor een verwijzing naar het reguliere pad, maar na ons intakegesprek wordt er niet alleen haar woede behandeld, maar wordt ook haar achtergrond hierin meegenomen. Ik juich dit toe! Laurise moet steviger in het zadel komen te zitten en alles wat haar hierbij kan helpen, zie ik als welkom.
Over!
Van harte gefeliciteerd met je goede rapport voor het volgende schooljaar!
Bezoek bij huisarts
De school heeft er op aangedrongen om een huisarts in te schakelen om Laurise door te verwijzen naar een Zorgdomein. Insteek is Laurise te leren dealen met haar woede-aanvallen, haar jaloezie en wat hieraan verder ten grondslag kan liggen. Volgens school gedraagt Laurise zich sinds het kerstrapport in alles te. Te veel, te druk, te weinig. Laurise wordt enerzijds ervaren als een acceptabele leerling, maar tegelijkertijd als zorgwekkend als het gaat om haar gedrag. Ze wordt afgeleid door van alles en intussen de consequenties hiervan niet in de gaten heeft. Zo helpt ze bijv. een leerling om vervolgens weer te laat te komen in een les. Ook al heeft ze al 11x een te laat melding in Magister; de ernst van de zaak lijkt niet tot haar door te dringen. Ik heb gepraat als brugman om vervolgens de volgende dag geconfronteerd te worden met een tweede schorsing van school. Haar vijandige gedrag wordt door school, ons als ouder en de huisarts als “niet normaal” bestempeld, dus gaan we het professionele circuit in.
De grens bereikt
Laurise heeft zich zodanig brutaal opgesteld naar mij dat ik haar vandaag de deur heb gewezen. Ze was – na een onenigheid met mij – toch al van plan naar vader te gaan, prima, maar waarop ik mijn huissleutel wel heb terug geëist. Het is nl. niet aan haar om te komen en te gaan wanneer het haar goed lijkt. Het is uiteindelijk mijn huis, waarin ik bepaalde gedragingen niet accepteer. Die grens heeft zij vandaag nl. overschreden.
Aanvankelijk zei ze een paar keer “nee”, om mijn sleutel terug te geven en liep de deur uit. Ik pakte haar bij haar jas om haar weer terug te manoeuvreren in de gang. Ze keek me aan alsof ze me wilde aanvallen, maar ik was totaal niet onder de indruk. Ze liep door naar de huiskamer met de sleutelbos in haar handen.
Het leek lastig om mijn sleutel van haar bos te halen, waarop ze haar sleutelbos voor mijn voeten gooide met de mededeling “pak ‘m dan!” waarop ik aangaf dat ze mijn grens had bereikt. [Dit gedrag pik ik niet en zeker niet van mijn dochter. Hoe respectloos wil je het hebben?] Aan de bos die zij mij toewierp, zaten ook twee andere sleutels, maar dat interesseerde me niet meer. Ik raapte uiteindelijk haar sleutelbos op van de grond en wees haar de deur: je gaat mijn huis uit: nu! En zolang je je niet kunt houden aan gedragsregels ben je hier ook niet langer welkom.” Laurise reageerde laconiek. Time will tell.
Vanavond begreep ik van Tristan dat hij had vernomen dat zij bij mij weggestuurd zou zijn. Klopt, maar heeft ze ook verteld wat hieraan vooraf is gegaan?
Geschorst voor een dag
Vandaag is Laurise voor een dag geschorst, omdat ze heeft gevochten met haar ex-vriendje A. Hij had het uitgemaakt, omdat hij zich niet de juiste persoon voor haar vond, aldus Laurise. Het was voor haar echter pijnlijk om te zien dat haar ex met een ander meisje stond te praten en was daarvoor al opgejut door iemand uit een andere klas. Voordat ze naar huis ging, zou ze nog wel haar excuses hebben aangeboden aan A. Vader en ik hebben ons werk verlaten om de rest van de middag met Laurise te praten. Hopelijk dringt het tot haar door.
Afspraak genegeerd = betalen
Vandaag zou Laurise om 16.00 uur een afspraak hebben met haar coach. Om 16.00 uur belde ze dat ze er nog aan moest komen. Ze had haar tijd besteed aan een meisje uit een andere klas die liefdesverdriet had. ’s Morgens was ze nog geattendeerd op de afspraak deze middag, maar “vergat?” de regel: school uit? Direct naar huis! Deze no-show wordt op haar zakgeld ingehouden. Daar bleek Laurise geen zin in te hebben, waarop ik haar heb gevraagd wie haar zakgeld betaalt … dus? Als we jou het zakgeld niet geven, houden we geld in onze zak om dat te betalen. Ze was er boos over, maar begreep het.
Moederdag
Helaas krijg ik geen knutsels meer van de kinderen, maar rijst bij mij de vraag: wat initiëren de kinderen dan zelf? Van Laurise kreeg ik een plantje, van Dion chocola en van Tristan komt er nog een cadeautje. Maar .. moederdag is zwaar commercieel geworden. Het gaat voor mij niet om een plant, chocolade of wat voor een cadeau dan ook. Het gaat op deze dag primair om een ode aan je moeder door middel van een brief, althans zo las ik het elders op internet. Moeders hoeven voor mij niet op moederdag in het zonnetje gezet te worden. Ik ben 24/7 moeder, ook al is dat na de scheiding fulltime op afstand. Zo zullen vele gescheiden vaders dit evenzogoed ervaren. Een erkenning ergens in het jaar heeft voor mij zoveel meer waarde.
Leerplichtambtenaar
Vader heeft een brief ontvangen van een leerplichtambtenaar. Laurise blijkt 11x te laat te zijn in de klas. Vader noch ik waren hierover tijdig geïnformeerd door de school. Met Laurise is een hartig woordje hierover gesproken.
Mannenkleding?
Vandaag begreep ik dat Laurise kleding draagt/jat uit de kast van haar broer(s). De vraag rijst even bij mij waarom Laurise zich mannelijk wenst te kleden.
Kindercoach
Vanaf vandaag gaat Laurise gecoacht worden door een kindercoach. De twee kennen elkaar al en er is sprake van een vertrouwensband. Laurise bekijkt haar leven door een grote roze bril en zou beter in “het zadel” moeten zitten. Daarvoor zou ze assertiever moeten worden, langer moeten nadenken over beslissingen die ze neemt en zelf meer initiatieven moeten nemen. Het is een combinatie van factoren, waardoor mijn zorgen zijn ontstaan. Daarnaast heeft haar mentor gebeld dat haar gedrag op school zorgwekkend is, evenals haar cijfers die gekelderd zijn. We hebben gezien en gehoord dat er twee versies van Laurise zijn: de stille, teruggetrokken versie thuis en de luidruchtige, drukke versie op school.
Afspraak is geen afspraak
Laurise belt mij vandaag om 15.45 uur of ze langer bij school kan blijven en belooft om 17.00 uur thuis te zijn. Ik krijg een telefoontje om 16.50 uur dat Laurise te laat is en nog moet vertrekken uit de omgeving van school. Ik ben pissed, want afspraak is afspraak. Toen ze thuiskwam zei ze sorry en vroeg ik naar de reden. Ze had de tijd niet in de gaten gehouden. Pech meissie voor de volgende keer.. opdat gij zult leren.
Ik ben er niet meer .. op een dag
Vandaag hadden Laurise en ik een emotioneel gesprek over feitelijk de eindigheid van ieders bestaan. Dat ik mijn kinderen nooit oud zal zien worden, er misschien niet meer ben als mijn kinderen kinderen krijgen. Het is een normaal proces, maar ik kan het als moeder nog geen plek geven. Iedereen die wij nu zien en om ons heen hebben, zal ooit sterven. Het is en blijft een raar idee. De dood lijkt definitief, maar de herinnering blijft. Ik heb geen idee wat er na mijn dood gebeurt, maar ik heb Laurise beloofd dat ik het licht bij haar zal laten knipperen als ze me nodig heeft. Als het dan kan, hoop ik dat ik dat dan kan. Ik hoop dat ik haar na mijn dood een sein kan geven dat iets oké is als zij om een antwoord zou vragen en sturing nodig heeft. Misschien is dood wel gewoon dood en zou ik niemand meer kunnen helpen op afstand. Ik vind het een prettiger idee te leven met het idee dat ik na mijn dood nog ergens zal zijn.
Dank je wel voor je cadeau!
Laurise nam vandaag een leuke bak met hyacinten mee. Heel attent en dank je wel, schat! X
Best ’n gedoe hoor, zo’n intro, haha!
Laurise wil graag dat ik haar vriendje A. leer kennen en dat introduceerde ze vandaag als volgt:
“Mam.. [aarzeling] … mag ik A. aan jou laten ontmoeten?”