Vandaag kwam Dion met een heel verhaal [lees: zijn frustratie] dat hij uit de klas is gestuurd. No big deal for me… ook ik heb dat ooit meegemaakt. Ik moest aan de betreffende docent mijn excuses aanbieden en vroeg wat dit waard was als ik er niet achter stond? Ik trok aan het kortste eind, net als Dion nu. Suf eigenlijk dat er na al die jaren niks beters is bedacht. Ik heb er toen slechts van geleerd dat je met stroop meer vliegen vangt dan met azijn. Ach, uiteindelijk verlaat je ooit deze school en leer je ergens anders je keutels te doceren. Als je een baan vindt waarin je een hoop van jezelf moet inleveren – ook al betaalt het goed – time will tell. Volg je hart en blijf zoveel mogelijk bij jezelf lieverd! Daar word je gelukkig van. Het kostte mij jaren om dat te ontdekken en al die leerprocessen in de tussentijd om daar te komen, gun ik jou evenzogoed.