Tegen 10.15 uur werden we opgehaald door Jean Mari die ons naar de airport bracht. Ik had een “zwak” voor de housekeepingdame en ze kreeg 5 dollar. Gasten die onze koffers sjouwden ook (geen lift/gewoon sjouwen op de trap). Laurise ging easily mee. De trip vond ik bijzonder en emotioneel. We zagen een oude auto met gebroken ruiten die gebruikt werd als afvalbak. Goor water langs de stoepen en hangende Haïtianen everywhere. Jammer, dat we niet meer van het land hebben gezien, want ik ben ervan overtuigd dat er ook veel mooie plekken zijn te bezichtigen. Op zich verliepen de controles best voorspoedig, maar ca. 6x je paspoort laten zien .. pff.. daar werd ik wel een beetje simpel van. Een donker kindje bij je hebben zal wel verdacht zijn.
Na check zoveel was er ineens een mevrouw van de IBESR die een kopie wilde hebben ergens van. Op dat moment moest Laurise echter naar de wc. De mevrouw wees mij de weg en STOM! ik vertrok zonder papieren naar de wc. Ik kon zonder documenten niet meer terug langs de laatste check. Ik praatte als brugman, maar ik mocht er niet door. Ik wist dat Paul me zou gaan zoeken als het te lang zou duren, maar ik vond het een uiterst vervelende situatie. Toen Paul me zag en die mevrouw van de IBESR met de beste controleur praatte, was het ok en konden we wederom door de controle.
We hadden nog tijd over en gingen boven iets drinken.
Paul merkte op, dat Laurise haar tasje niet meer droeg. Het was kwijt. Flink balen, want daar zaten namelijk DE poppetjes in. Gelukkig heeft Paul de tas weer gevonden, ook al was het even een gedoe om langs alle checks weer terug te moeten. Het tasje lag helemaal aan het begin.
Ik was benieuwd hoe Laurise haar 1e vlucht zou ervaren. Ze heeft het vlekkeloos doorstaan! Aan boord kreeg ze van de bemanning positieve aandacht en ze lacht vriendelijk terug.
We zijn weer terug in Miami en logeren in het hotel “Embassy Suites” voor 1 nacht. Het water smaakt hier chloorachtig, maar het eten is lekker. Laurise eet niet meer alles op, drinkt nog wel goed. Ze heeft de behoefte om van alles iets af te likken. Het allervieste vind ik dat ze kauwgom eet, waarvan ik de eigenaar niet ken! Een door iemand uitgespuugde kauwgom is niet veilig voor haar.
Als ik haar een standje geef, is madame zooooo beledigd, dat ze me geen blik meer waardig gunt. Ik kan dat gedrag niet accepteren en word er eigenlijk nog bozer van. Boekjes bekijkt ze aanvankelijk op z’n kop en haar linkerschoen gaat steevast aan haar rechtervoet.