Vandaag werd ik tegen half 4 gebeld door Laurise. Of ze bij een vriendin kon logeren, omdat ze vrijdag toch vrij zou zijn. Ik heb nee gezegd. Toen ze thuis kwam vroeg ze er wat over en of ze niet te vaak afsprak, maar ik gaf aan er niet verder op in te gaan. Ze verdween tot het avondeten naar boven en verdween na het avondeten weer naar boven. Tegen half 8 ging ze naar huis. Ik vertelde haar dat wat ze ook zou vragen, mijn antwoord “nee” zou zijn, omdat ze niet moest denken dat mijn huis een restaurant was. Het leek haar niet te raken, totdat ik een bericht kreeg van vader. Ze bleek niets afgezegd te hebben, omdat er een kans bestond dat het van vader wel mocht. Gelukkig trekken wij één lijn en gaat haar logeerpartijtje niet door, maar de wijze waarop ze dit heeft benaderd.. sommige mensen vinden dit normaal gedrag, logisch of grappig, maar bij mij wordt met zoiets steevast een grens overschreden.