Laurise heeft zich zodanig brutaal opgesteld naar mij dat ik haar vandaag de deur heb gewezen. Ze was – na een onenigheid met mij – toch al van plan naar vader te gaan, prima, maar waarop ik mijn huissleutel wel heb terug geëist. Het is nl. niet aan haar om te komen en te gaan wanneer het haar goed lijkt. Het is uiteindelijk mijn huis, waarin ik bepaalde gedragingen niet accepteer. Die grens heeft zij vandaag nl. overschreden.
Aanvankelijk zei ze een paar keer “nee”, om mijn sleutel terug te geven en liep de deur uit. Ik pakte haar bij haar jas om haar weer terug te manoeuvreren in de gang. Ze keek me aan alsof ze me wilde aanvallen, maar ik was totaal niet onder de indruk. Ze liep door naar de huiskamer met de sleutelbos in haar handen.
Het leek lastig om mijn sleutel van haar bos te halen, waarop ze haar sleutelbos voor mijn voeten gooide met de mededeling “pak ‘m dan!” waarop ik aangaf dat ze mijn grens had bereikt. [Dit gedrag pik ik niet en zeker niet van mijn dochter. Hoe respectloos wil je het hebben?] Aan de bos die zij mij toewierp, zaten ook twee andere sleutels, maar dat interesseerde me niet meer. Ik raapte uiteindelijk haar sleutelbos op van de grond en wees haar de deur: je gaat mijn huis uit: nu! En zolang je je niet kunt houden aan gedragsregels ben je hier ook niet langer welkom.” Laurise reageerde laconiek. Time will tell.
Vanavond begreep ik van Tristan dat hij had vernomen dat zij bij mij weggestuurd zou zijn. Klopt, maar heeft ze ook verteld wat hieraan vooraf is gegaan?