Vandaag is ook weer voor Laurise de eerste schooldag begonnen. Toen ik de kinderen uit school ging halen, was Laurise teleurgesteld dat ze niet bij Aimee kon spelen. Toen ik vervolgens Dion ging ophalen, kreeg ik van een ander kindje een schoolgids onder ogen waarin een grote, duidelijke foto van Laurise is opgenomen! Hartstikke leuk, maar geen van onze kinderen had een schoolgids gekregen en die willen we natuurlijk wel graag hebben. Daar gaan we nog wel achteraan.
Toen we thuis kwamen, besloot Laurise om een tekening voor mij te maken en een brief aan mij te schrijven. Ik ben gek op brieven, dus ik was erg benieuwd wat Laurise voor mij zou opschrijven. Even later kwam ze me de tekening laten zien en ik vroeg wat ze had getekend. Ze dacht even na en las toen haar brief voor:
“Mama, mag ik tv kijken?”
“Nee, want het is mooi weer.”
“Zullen we dan een spelletje spelen?”
Mama zei toen “wat voor spelletje?”
Toen zei ik “Dora.”
Mama zei toen “Dat is goed.”
“En dan ga ik ook gezellig praten en mama een knuffel geven en een kusje geven.”
En toen zei ik “mama, mag ik bloemen uit de tuin plukken?”
En toen zei mama “nee”.
“Waarom niet?” vroeg ik toen aan mama en toen zei mama “anders wordt de tuin zo saai”.
Ik was verwonderd om zoveel fantasie. Weliswaar gebaseerd op een gesprek dat we kort daarvoor hadden gehad, maar ze zat helemaal in haar rol alsof ze het echt zo had opgeschreven. Ik keek naar alle tekentjes in het schriftje en ze had met twee kleuren “geschreven”. Toen ik vroeg waar het stukje over bloemen plukken stond, keek ze me verbaasd aan, keek weer in haar schriftje en zei toen terwijl ze het laatste aanwees “ja, daar natuurlijk!” Ik keek haar aan met zo’n gezicht van “oh, wat stom van mij dat ik dat niet heb gezien”, maar inwendig moest ik er erg om lachen. Wat dat betreft is Laurise soms echt – zoals we haar dan noemen – “Vrouwtje Pollewop” waarmee we dan voor elkaar aangeven dat ze niet de kaas van haar brood laat eten.
Toen vader later thuis kwam en ik na het eten het schriftje nog eens liet zien, vertelde ze een nog langer verhaal met dezelfde serieuze insteek.