Goed en slecht nieuws

Linda Laurise

Het goede nieuws is natuurlijk dat wij dit jaar voor het eerst de verjaardag van Laurise met elkaar konden vieren! Daarover straks meer.

Het slechte nieuws kwam via de post van Wereldkinderen. Wereldkinderen en Maison de l’Ésperance zijn overeengekomen de interlandelijke adopties vanuit Haïti te beëindigen. Voor de in het tehuis aanwezige kinderen zijn weliswaar adoptieouders gevonden, maar het tehuis zal geen nieuwe kinderen meer opnemen en daar maar we ons heel veel zorgen om. Al die (meestal) moeders die vanaf gisteren tevergeefs aan de deur kloppen.. Afschuwelijk! Wat zal er met die kinderen dan gebeuren? Zouden ze terecht kunnen in het tehuis God’s Little Angels?
Het bleek noodzakelijk om deze maatregel te nemen, omdat de wachttijd om politieke en juridische redenen alleen maar meer toeneemt. De gemiddelde wachttijd is opgelopen van 1 jaar tot 3 jaar en zo’n lange tijd wordt niet in het belang gezien van alle partijen. Door deze lange wachttijd wordt de procedure in de huidige vorm onbetaalbaar, omdat de kinderen zo lang in het tehuis verzorgd moeten worden. Het zou prima zijn als de kinderen dan landelijk worden geadopteerd, maar de vraag rijst natuurlijk of zij dan een betere toekomst tegemoet gaan.
Voor Laurise betekent deze ontwikkeling dat – wanneer zij ooit de behoefte zou krijgen – niet meer het tehuis zal aantreffen waar ze een paar jaar van haar leven heeft gewoond.

De overgang van de sores in Haïti naar een feestje in Nederland is op papier snel gemaakt; om de afstand naar Haïti te overbruggen ben je wel een dag kwijt, maar het werkelijke leed duurt voor sommige medeburgers levenslang.

Laurise heeft genoten van haar verjaardag; de versierde tafel, de slingers, de ballonnen, de taart, de cadeautjes, de kaarten, de voicemailberichten, het voor haar zingen en iedereen die speciaal voor haar kwam: opa en oma, Jacqueline, Ruud, Lucresa, Frits, Jente, Hidde, Siebe, Kaja, Sandhya, Johan, Ayla, Hinde, Quirijn en later Yvonne en nog een opa en daar snapte ze niks van. Twee opa’s? Maar ze zijn niet dezelfde!

Laurise kan zich nu gaan verkleden als Sinterklaas, Sneeuwwitje of Doornroosje en de hele dag heeft ze rondgelopen met slippertjes op wat hoge hakjes (ze liep er zó mee weg!), een diadeem waar Beatrix jaloers op zou worden en oorbellen waarvoor we ons zeker moeten bijverzekeren. Daarnaast is ze een roze laptop rijker, een verkleedkist, een puzzel die ze kan versieren met glitters, kleding voor het echte leven, armbandjes, strijkkralen (of ik nog niet genoeg had te strijken), schrijfboekje, stickertjes, pen van Iejor, haarband, Mikado met knikkers, babybox van Baby Born, poppenkleertjes, boeken en dan zal ik zeker nog wel wat vergeten zijn.

Kortom: de eerste verjaardag in Nederland was een ontzettend leuke en gezellige dag!