Toen gisteren Laurise rennend uit de klas op me afkwam, zag ik haar met prachtig gevlochten haar en met kraaltjes aan het einde. Prachtig strakke scheidingen zag ik en ik was heel erg benieuwd wie hiervoor talent heeft.
“Hoi Laurise! Wat heb jij mooi haar!” Wie heeft dat zo mooi gemaakt?”
Laurise dacht even na en zei toen “Oma’s – en de vraag schoot mij te binnen of oma Marianne misschien een workshop had gevolgd.. – toen Laurise vervolgde met Fariksa (een Surinaams meisje uit haar klas).
“Ooh, niet oma’s Fariksa, maar Fariksa’s oma. Duurde het lang?”
“Ja, best wel.”
Later begreep ik van vader dat oma er ca. 2 uur over had gedaan. Dat ze het liefst allemaal dezelfde kraaltjes had gebruikt, maar in haar nek zwarte (in plaats van wit doorschijnende) moest gebruiken.
Zo strak gevlochten heeft het haar van Laurise er sinds Haïti eigenlijk niet meer zo uitgezien en ik denk dat Laurises moeder er trots op zou zijn geweest. Om het zo lang mogelijk zo te houden, slaapt Laurise nu wel met een soort hoofddoekje om, omdat het anders sneller gaat pluizen en ze mag het niet laten weken in de douche.
Zondag is Laurise jarig en wordt ze zes. Ze is razend nieuwsgierig naar haar cadeautjes en ze had op haar verlanglijstje staan: popje of barbie. Omdat ze vaak met mijn nagellak in de weer is, heb ik even overwogen dat te geven, maar uiteindelijk vond ik een leuke Duimelijntje, die ze vast heel leuk vindt.