De ouderavond op de school van Laurise bestond uit twee delen: de plenaire zitting met de presentatie van de HTM en meegaan met de mentor van je kind naar haar desbetreffende klas (1E).
Opvallend vond ik de werving voor hulpouders. Bij andere scholen was ik gewend dat het en passant werd genoemd/aan het einde van een speech als een soort PS, maar op deze school werd het diverse keren in de inleiding al aangekaart en ik vroeg mij af waarom het op deze school hoger in het vaandel leek te staan.
Enfin bij de mentor kregen we het verhaal over veiligheid en de structuur en hoe ze dat op deze school aanpakken. Hoewel Laurise op een niet-reguliere school zit, is het het tegelijkertijd niet heel bijzonder:
- Eigen etage
- Leraren lopen in de pauze op het plein en in de aula
- Minimale lokaalwisseling
- Weektakenmap (incl. huiswerk)
- Locker (moet je huren voor € 12,- borg en € 12,- huur per jaar)
- Geen lesuitval midden op de dag
- Magister om schoolresultaten in te zien
- Mentorgesprekken
- Psycholoog en maatschappelijk werker in de school
- Veel begeleiding, maar een gewoon VMBO-diploma
Laurise zit met 5 meisjes in de klas en iets van 10 jongens. Ze heeft al een groepsApp met de meisjes. (Dat had ik niet van Laurise meegekregen, maar hoorde ik vanavond van een moeder die naast ons zat.)
Laurise gaat volgende week 3 dagen op kamp (Duinrell) waar vervolgens over werd gesproken. Ze gaan op de fiets en gesproken werd over de veiligheid van de fiets (remmen bijv. in orde). Eén leerling bleek geen fiets te hebben.. bestaat dat nog? Blijkbaar… Met stijgende verbazing vernam ik dat er HALAL EN VEGETARISCH wordt gegeten op het kamp. Met vegetarisch kan ik leven (want voor wat zou je iedere dag vlees moeten eten?), maar Halal? (sinds wanneer wordt andermans geloof opgedrongen aan mijn dochter?) en hoe valt vegetarisch te rijmen met Halal? Het houdt mij nog even bezig..
De mentor zelf vind ik een (zeldzaam) heerlijk mens. Ze straalt een bepaalde rust en autoriteit uit en tegelijkertijd heb ik in een deuk gelegen om haar zelfspot. Haar gezichtsuitdrukkingen in combinatie met haar verhaal uit de praktijk en dat je ziet en merkt hoe sterk ze in haar schoenen staat (vanwege haar jarenlange ervaring) vind ik haar enorm sieren.
Vader en ik zijn bijzonder gecharmeerd van deze school en belangrijker: Laurise had gisteren heel veel zin om weer naar school te gaan!
Wat een geweldige verhalen heb ik mogen lezen, en reageer ff op deze, omdat qua eten ik ooit met hetzelfde heb gezeten. Vegetarisch mag de hele wereld eten, maar halal is een verplichting voor sommige andere culturen. Qua budget ooit op een groep konden wij alleen nog maar “kiezen” voor halal, omdat er simpel gezegd geen geld meer over bleef voor bijvoorbeeld een ander stukkie vlees. Kregen wij op ons kop omdat wij teveel duur beleg kochten…lees halal, en ok is niet heel erg duur, maar wel omdat je het niet overal kunt kopen en je soms ff onderweg bent met je tuuut 🙂 Ons budget was volgens werkgever en NIBUD best boven de marge… ehhh. Toen ontstond er een groep waar we echt moesten toveren, en toen bleek vegetarisch de beste oplossing. 1 hindoe, mocht geen koe, 1 marrokkaan en een turk, moesten halal, en 1 met diabetes waarvan de ouders vonden dat er elke dag een gevarieerde maaltijd op tafel moest staan…. Na groepsvergadering besloten we veel over te gaan op vegetarisch en elke week iemand de gelegenheid te geven zelf te koken, mocht je iets niet dan moest degene die de kookbeurt had zelf een oplossing bedenken… Dit werd lachen!!!! Noem hem ff Piet, die geen koe mocht… die kreeg op een dag een bak met ijs voorgeschoteld… reden: dat vond hij lekker en de melk die gebruikt was? Vast niet van koe, want melk kun je niet invriezen, of is niet lekker, zelf geprobeerd door betreffende Piet toen hij zin had in ijs….. Nou “uitgekletst”allemaal, en voor de ouders die commentaar hadden hebben we een ideeenbus gestart en een telefoonnummer van de manager gegeven 🙂 Leuker konden wij het ook met z’n allen niet maken. Moraal van het verhaal, een paar dagen vegetarisch is zo slecht nog niet hihihihi
Ik heb mijn verbazing o.a. met collega’s gedeeld en uiteindelijk ben ik tot jouw conclusie gekomen: doe maar gewoon een paar dagen vegetarisch.