Na het strandbezoek zijn we op zoek gegaan naar een megastore en een mile of 3 van het hotel vandaan gevonden. De kids kregen nep Crocs en Laurise een pony met lang haar. Ze was er super blij mee.
Laurise vindt snel dat iets voor haar is, terwijl het bijvoorbeeld voor ons allemaal is. Tegelijkertijd zie ik haar niet snel ergens voor “vechten”. Ze geeft het snel op of piept een beetje. Het kan te maken hebben met de taalbarrière. Laurise moet nog leren te kiezen. De jongens laten we het dan voordoen hoe het moet. Ze sprak wel al snel na “die of die”.
Ik speel natuurlijk af en toe met Laurise, maar ik zit niet bovenop haar lip. Laurise moet leren dat de aandacht wordt verdeeld over meerdere personen. Als Paul of ik met de jongens of met elkaar praten, dan komt ze altijd tussenbeide met “papa gardez” bijvoorbeeld. Net als bij de jongens leren we haar honderdduizend keer dat ze even moet wachten op haar beurt. Ik zie haar vervelen, maar dat vind ik ok. Er is hier ook niet veel om je mee te vermaken. We hebben wel een klein beetje speelgoed meegenomen, maar ze kan er nog weinig mee. Laurise is natuurlijk ook gewoon een meisje van 4 dat overal aan wil komen, niet begrijpt hoe iets werkt of iets probeert om te zien wat de consequenties zijn. Hierin is wel een bepaalde achterstand te constateren, omdat bepaalde zaken er simpelweg nooit zijn geweest in haar leven. Zo weet ze nog niet hoe ze een deur moet openen en blijft voor de deur staan wachten. Dingen die voor ons zo vanzelfsprekend zijn en dat je zelf even moet resetten om haar ook die niet vanzelfsprekende dingen te leren.