Sneeuw

We hoefden niet te wachten op sneeuw in de winter want vandaag heeft Laurise haar eerste sneeuwbal (op 2e paasdag) vast gehouden! De jongens wilden snel naar buiten, voordat het zou gaan dooien. Laurise ging ook naar boven om zich aan te kleden, maar het ijs was weg toen zij klaar was. Al vanaf het begin hebben we met Laurise geoefend met "Laurise zelf doen of mama (bijv.) helpen?" Ze weet inmiddels wat het betekent en vandaag ben ik consequent gebleven met "Laurise niet vragen? Mama niet helpen." Ze had moeite met de knoop van haar spijkerbroek en keek me hulpbehoevend aan. Ik leg al 5 weken uit dat Laurise moet zeggen "mama helpen" als haar iets niet lukt (en straks aan de juf vragen en sowieso leren vragen). Ik bleef op dezelfde verdieping en kwam steeds vragen of Laurise al klaar was (en zag haar niets doen of ineens weer aan haar knoop friemelen). Als ze niets vroeg, liep ik weer weg met de mededeling "Laurise niet vragen? Mama niet helpen." Na 2 uur viel het kwartje en hoorde ik in onze slaapkamer Laurise ineens roepen "Mama open maken!" Ik heb nog net niet gehold, maar was snel bij haar om te antwoorden "Mama Laurise helpen? Natuurlijk! Wat goed dat je het hebt gevraagd!" waarbij ik verrukt heb gekeken alsof ik een wereldwonder aanschouwde. Ze was vreselijk trots en heeft de hele dag ons medegedeeld "Papa helpen!/mama helpen!". Prima! Daar zijn papa’s en mama’s (voorlopig!) voor!! Ook Tristan en Dion wist ze ervoor te vinden en ze had er zichtbaar lol in dat er dan ook hulp kwam. Wat ik ook heel knap van Laurise vond, was dat ze haar sjaal (van de week geoefend) in een keer goed (dubbel) omsloeg. Die techniek is blijkbaar blijven hangen en is voor haar wederom een succeservaring, want daar reageren we nog heel enthousiast op. Dingen die ze al 4 weken goed doet, zwakken we af qua enthousiasme. Wel zeggen we nog "ja, dat is goed" bijvoorbeeld.

Vandaag heeft Laurise ook weer "gespeeld" en dit keer hebben we er wel heel positief op gereageerd. Waar we gisteren "bang" voor waren, gebeurde.. ze was uit haar spel.

Voor de rest was het een leuke dag en kreeg ik spontaan kusjes van Laurise (haar initiatief!) Natuurlijk ontving ik die uitbundig en kreeg ze als "beloning" extra aandacht door haar rond te draaien en haar te kietelen (vond ze geweldig!) De band groeit beide kanten op en het gaat steeds meer op een gezin lijken in plaats van 4 + 1. Ik geniet, omdat ik Laurise ook zo zie genieten!