Om 12 uur hebben we Dion uit school gehaald en Tristan wilde naar de BSO. Leuk, want dan kunnen ze samen spelen. Laurise zat voor het eerst in een buggy en ze vond het maar zo-zo.
Thuis heb ik grote pionnen gegeven die ze omver kunnen gooien met een supergrote dobbelsteen. Ik heb Dion gevraagd vooral om beurten te gooien, zodat Laurise er hopelijk ook lol aan beleeft.
Inmiddels is Laurise 6 poppen verder. Ik heb ze naast elkaar op de bank gezet en Laurise kijkt ernaar. Ze speelt er niet mee.
Ik pieker me suf hoe anders het is als je bijv. een baby hebt en hoe de speelontwikkeling dan doorgaans gaat. Ik herinner mij de box waarin speeltjes liggen. Ik weet niet of het voor alle kinderen opgaat, maar ik heb de ervaring dat de jongens vanaf hun babytijd dingen gingen onderzoeken, voelen, proeven, horen en zien. Nou zijn er voor Laurise heel veel dingen nieuw en ik zie bij haar de aspecten horen, zien, voelen en ruiken. Kinderen proberen dingen uit nadat je het bijvoorbeeld hebt voorgedaan. Dat gaat voor Laurise ten dele op. Ik zie het als een enorme uitdaging om Laurise te leren spelen, maar ik vind het nog erg lastig om een beginpunt te bepalen. Ik bedoel, een peuter bied je ook geen puzzel aan van 50 stukjes. Misschien zijn poppen niet haar ding? Ik blijf zoeken, stimuleren, afgewisseld met "kijk zelf maar wat je wil doen" in combinatie met "en nu gaan we deze puzzel bijv. oplossen".