Tristan was een weekend weg op "welpenkamp" en toen hadden we weer 2 kinderen in huis. Tussen Dion en Laurise ging het hartstikke goed, want een derde is vaak het 5e wiel aan de wagen.
Een dag in de maand zie ik het allemaal niet meer zitten en gisteren was die dag. Leeg, nergens zin in, geen inspiratie, nul creativiteit, onverdraagzaam en alles is mij dan te veel. Zo erg, dat ik last van mezelf heb en het liefste onzichtbaar wil zijn. Paul en ik spraken af dat Paul vandaag zoveel mogelijk Laurise onder z’n hoede zou nemen en ik me er weinig mee zou bemoeien. Door naar elkaar toe te groeien is het verstandig soms afstand van elkaar te nemen.
Toen Laurise uit bad kwam en zich moest aankleden vroeg Paul of ze dat zelf kon. Ik was op dat moment op zolder en ik verbaasde mij toen ik haar hoorde antwoorden "Nee". Ik dacht "pardon?" en ging met een mand vol strijkgoed naar beneden. Toen Laurise me zag, keek ze nogal betrapt met een mix van "mmm, heb je haar weer". Intussen vroeg Paul aan Laurise "Laurise kan zich toch zelf aankleden?" en omdat ik in haar kamer het strijkgoed ging opbergen, antwoordde ze niet, maar ging ze zich aankleden.
Na het aankleden zei Paul tegen Laurise "Kom, we gaan naar beneden. We gaan eten". En weer hoorde ik haar "Nee" zeggen, waarop Paul zei "Nee?" Ja, we gaan wel eten" en samen gingen ze naar beneden.
Laurise was met Paul meegegaan om boodschappen te halen. Toen ze terug kwamen, stond Dion net buiten om te gaan fietsen. Hij nodigde Laurise uit ook mee te gaan fietsen. Ik vertelde dat tegen Paul en dat mij dat niet zo’n goed idee leek. Paul ging naar buiten om Laurise te halen en ik zag haar door het raam tegenstribbelen. Ze wilde niet mee naar binnen. Ik vertelde Paul wat ik had gezien en toen zei hij dat hij meer van dergelijke dingen al met Laurise had meegemaakt. Zo mocht ze bijvoorbeeld in de winkel frisdrank uitzoeken. Ze zag een pakketje van 4 flesjes en zei tegen Paul "Voor Laurise". "Nee", had Paul gezegd "voor Laurise, Tristan en Dion". Laurise zei "Nee, voor Laurise" en Paul had haar medegedeeld dat hij dan de flesjes terug ging zetten. Blijkbaar begreep ze de hint want toen zei ze "Tristan, Dion en Laurise".
Paul had ook het haar van Laurise gewassen en twee staartjes gemaakt. Toen ze die aan mij liet zien zei ze erbij (uit haarzelf) "papa gemaakt". Hoeveel uitroeptekens zal ik erbij zetten? Onze mond viel open van verbazing.
Na het eten verveelde Laurise zich. Ik vroeg haar wat ze ging doen en ze gaf geen antwoord. "Ok, dan gaan we naar boven om daar wat uit te zoeken. Kom, naar boven." Ze wilde niet naar boven, dus tilde ik haar naar boven. Laurise huilde. Toen we in haar kamer kwamen, vroeg ik iets uit te kiezen. Ze keek niet naar de kast. Ineens schoot mij te binnen, dat op de kamer van de jongens een tekenbord staat. Het leek mij wel leuk deze beneden te zetten en dat ze er én op kon krijten én aan de andere kant er op kon tekenen met afwasbare viltstift. Ik pakte het tekenbord en liet het Laurise zien. "Deze doen? Kan Laurise tekenen." Dat vond ze wel wat en voor ik het wist tekende ze het bord vol met sneeuw. Ik vroeg me af of ze een vierkant of zo kon tekenen. Toen haar kunstwerk weggeveegd mocht worden, tekende ik een vierkant en vroeg of ze dat kon natekenen. Ik liet het resultaat aan Paul zien. Hij kan veel beter tekenen dan ik. Paul vertelde dat een vierkant tekenen moeilijk is. Misschien ging het Laurise makkelijker af als Paul het tegelijkertijd voordeed. Het ging beter. Ik probeerde het vervolgens met het verbinden van punten. Ook dat ging wel aardig. En zo gingen we van een vierkant naar een driehoek (die ze beter – inderdaad – kon natekenen) en ik maakte onder de driehoek een gezichtje, waardoor de driehoek een mutsje werd. Ze vond dat erg leuk en ze maakte ook een gezichtje onder haar driehoek. Ik had geen neus getekend. Laurise wel. Laurise tekende aanvankelijk niet de omtrek van het gezicht en toen Paul haar stimuleerde dat te doen, bleek dat best lastig om de lijn te laten stoppen bij het begin van de driehoek. We hebben het tekenbord laten staan. We zijn benieuwd wat ze morgen uit haarzelf zal gaan tekenen.
Ik weet even niet hoe ik het beter kan omschrijven, maar ik vond het een succesvolle dag.