Ik heb veel, zo niet alles met het getal 18.
Ik zat op de lagere school toen Sinterklaas een bezoek zou gaan brengen aan onze klas. Iemand uit onze klas mocht Sinterklaas begeleiden en er werd in de klas geloot. Het leek mij toen erg leuk en – zover ik mij kan herinneren – heb ik toen voor het eerst nummer 18 ingebracht: de dag waarop ik geboren ben.
Mijn keuze was het winnende getal en mocht ik Sinterklaas begeleiden. Ik heb daar nog ergens schattige foto’s van. En terwijl ik naast de zittende Sinterklaas stond, zag ik tussen de mijter zijn bruine haar.
Op 13 januari 1988 overleed mijn toenmalige vriend en werd hij op de 18e begraven en daarmee op mijn verjaardag. Frappant dat hij kort daarvoor had gezegd dat ik hem nooit zou vergeten en gelinkt aan mijn geboortedag kreeg hij gelijk. Los van data ben ik geen enkele vriend ooit vergeten en waarom hij specifiek een stempel wilde zetten als anker in mijn leven is mij nog niet duidelijk. Ik zou heel graag willen begrijpen waarom.
Toen ik met angst in mijn lijf vanuit Kroatië weer naar Nederland moest vliegen werd 18 weer belangrijk. Ik las de nacht daarvoor dat 18 voor het volgende stond: “Denk alleen aan overvloed én voorspoed, omdat je gedachten zich op dit moment zeer snel manifesteren.” Als ik de 1 en de 8 zou splitsen, dan staat de 1 voor een waarschuwing voor wat ik denk en zou ik mij beter kunnen richten op wensen in plaats van angsten en zou de 8 staan voor financiële overvloed die op mijn pad komt.”
Toen ik op het vliegveld in Split (Kroatië) in de rij stond, zag ik als eerste loket 18 staan.. uhm? geen 1 t/m 17 gezien! Even later kreeg ik het krantje “Adriatic Times” van 12 augustus in mijn handen gedrukt en zag ik op de frontpage “Omis 18. August” staan.
Op dat moment heb ik ervoor gekozen mij niet door angsten te laten leiden en heb ik – ondanks dat ik de hele nacht daarvoor niet had geslapen – heel bewust de vliegreis doorstaan. Hoewel doodmoe, voelde ik ook een bepaalde mate van rust (in tegenstelling tot de heenreis).