Vanavond parkeerde ik voor m’n huis de auto, keek ik naar rechts om mijn tassen te pakken, schoot mij een herinnering te binnen die grensde aan een nachtmerrie, reed ik direct pijlsnel terug naar mijn werk en zag ik op “mijn” parkeerplaats mijn laptoptas niet meer staan. F*ck!!! en – sorry – GVD!! In mijn fantasie lag de bedrijfsinformatie op straat, moest ik à la minute een nieuwe laptop aanschaffen, had ik wel een back-up, maar niet recent en brandden de tranen achter mijn ogen. Wat een ongelooflijke stomme actie van mij!!! Ik keek vervolgens op kantoor, maar daar zag ik mijn felbegeerde tas niet staan. Moest ik mijn leidinggevende bellen? Maar wat kon hij dan doen? Ik besloot in plaats daarvan een “buurtonderzoek” te doen en belde ik bij de buren in de straat aan. “Heeft u misschien vanmiddag/vanavond daar uw auto geparkeerd?” Ik kreeg nul op rekest en bleef hoop houden, omdat ik nogal wat adressen te gaan had. Tot ik ergens aanbelde en de vrouw aldaar mijn tas had meegenomen. Mijn dankbaarheid kende geen grenzen!! Wat een geweldig moment om je laptop weer terug te krijgen! Wat alleen zo super lullig is, is dat ik op dit adres graag een boeket wil bezorgen, maar dat ik – door de commotie – niet heb onthouden waar mijn laptoptas toen was. Terwijl ik terugreed, reed ik zachtjes langs de huizen, maar geen een huis herinnerde mij aan mijn geluksmoment. De auto van de persoon in kwestie herinner ik mij nog wel heel goed, dus daar kan ik altijd nog een berichtje op achterlaten of doe ik mijn buurtonderzoek nog even dunnetjes over.
