Vandaag ging ik tegen 16.50 uur naar de bloemist. Ze waren volop bezig om alle buitenrekken de winkel in te rijden en het werd in de winkel daardoor nogal krap. Vóór de bloemen stonden er ook al buitenrekken geplaatst en ik voelde me niet echt welkom. Ik vroeg daarom of ik nog een boeket kon kopen, waarop de bloemiste zei dat ze één rek wel kon weghalen. Maar terwijl ik bloemen uitzocht (ik deed echt mijn best om snel te zijn) zag de bloemiste er zelf niet zo fleurig uit. Toen ik de bloemen had uitgezocht, vroeg ze of ik er een boeket van wilde laten maken. Wat een verrassende vraag, dacht ik en antwoordde met ‘graag’! Ik spiekte op mijn horloge en zag dat het 16.58 uur was. Terwijl ze zich concentreerde op het boeket kwam er nog een klant binnen. Ze keek even op, omdat de klant goedemiddag zei, maar ze zei niets terug.
Bedoeld als een knipoog, omdat ik er zelf ook een was: “waarom komen klanten ook zo laat?” Toen kwam haar zucht en zei wat vermoeid: “Weet ik ook niet en ietsje feller: maar wij willen ook wel een keer naar huis.”
Ik kreeg een binnenpretje, want was ík thuis dan?
Had ik haar tot half zes laten overwerken?
Kwam de politie in verband met de vergunning?
Nee, maar nu zit ik toch even met het volgende dilemma. Zal ik opkomen voor klanten, omdat we niet willen dat de bloemisterij failliet gaat? Of zal ik opkomen voor de bloemisten, omdat ze op tijd naar huis willen?