Sommige ex-vrienden hebben mij iets bijgebracht for the rest of my life.
Van vriend M. die verzweeg een ander te hebben, leerde ik hoe ik in het leven wilde staan en wat ik mezelf waard vond.
Van vriend D. leerde ik terug te keren naar wat ik zelf leuk vond. Ook hij verzweeg een ander te hebben. Hij pleegde zelfmoord en dat bracht mij in mijn kracht te handelen als ik er alleen voor sta.
Van vriend H. leerde ik sorry te zeggen. Ik voelde het vanaf dat moment niet meer als gezichtsverlies, maar vond ik het juist volwassen overkomen. Ook hij verzweeg aanvankelijk een ander te hebben. Ik begon een patroon te ontdekken op wie ik viel en hoe ik het tij moest keren.
Van vriend F. leerde ik kritisch te zijn op mijn uitspraak. Ik sprak de klinkers vrij lijzig uit en sindsdien leerde ik de e als een ee uit te spreken en niet meer als een ai. Ik begon beter te articuleren en ik werd dagelijks gecorrigeerd op het juist uitspreken van de Nederlandse taal. Soms werd ik schijtziek van, maar ik stond er open voor om mezelf hierin te verbeteren.