Vandaag zat ik als een zombie op m’n werk: S N I P V E R K O U D E N, kriebels in de neus, het hele circus kwam voorbij en eruit. Sloom doorstond ik de werkdag op 600 mg Ibuprofen en 1000 mg Paracetamol en nog voelde ik geen verlichting. De tijd verstreek evenzo traag en nee, productief gezien had ik beter thuis kunnen blijven. Ik voelde me een dweil, maar ik ben opgevoed met: Eerst proberen. Als het niet lukt, kun je altijd nog naar huis. Om half 2 dacht ik dat even, maar toen ging het ietsjepietsje beter. Mijn collega’s reageerden lief en hielpen mij met raad en daad. Nou ja… het advies om vroeg naar bed te gaan, begreep ik en deed ik ook, maar toen ik om vier uur (in plaats van de wekker om 8.30 uur) PLING! wakker werd en niet meer in slaap kon komen…. Maar ok, ik voelde me ok, veel beter eigenlijk, ook al was ik zonder make-up nog niet om aan te gluren, maar dat ligt volgens mij ook aan het licht. [Kort onderzoekje verricht: in de gang met daglicht was het beeld in de spiegel ziek, maar in de badkamer was het beeld in de spiegel bijna beter! Vervolgens even onder de warme douche, maar werd een kwartier .. foei! en gewapend met 10 zakjes zakdoeken (voor in de tas, in de auto en op het werk) ben ik weer naar het werk gereden. Zo fijn en dankbaar als je lichaam mee wilt werken aan herstel!