Waar ik nu werk, is sinds september 2012. Als vrienden aan me vragen hoe het was op mijn werk, zeg ik meestal “ik heb zo gelachen vandaag!” Sommigen geven (eerlijk) aan hier jaloers op te zijn. Ik kan mij nagenoeg geen dagen herinneren dat ik op mijn werk niet heb gelachen, meestal diverse keren per dag. Ik bedoel dan geen Mona Lisa-glimlach, maar echt soms pijn in m’n jukbeenderen voelen of dat m’n mascara dreigt uit te lopen. Als ik in de auto terugrijd naar huis schiet ik regelmatig opnieuw in de lach bij een herinnering van die dag en die nog minuten kan voortduren. Het zal me worst zijn wie mij op dat moment dan passeert en me ziet schaterlachen. Tussen de regels door moet er natuurlijk gewoon gewerkt worden, maar de humor die ik sinds 3 jaar ervaar, is a gift!