Na het verhaal met Dion vandaag, dacht ik eraan dat ik op de middelbare school nooit merkkleding droeg, want daar hadden mijn ouders geen geld voor en was het voor mij ook nooit een issue. Ik droeg bijv. een tweedehands colbertjasje en ik ben nooit uitgelachen om wat ik droeg of het interesseerde me niets. Juist de afwijkend geklede personen op school vond ik inspirerend en niet de nalopers. In feite vond ik ze angsthazen, bang voor wat anderen vonden van hen, terwijl het volgens mij belangrijker was wat je zelf belangrijk vindt. Dat vind ik nog steeds. Ik las in die tijd toen ook een tekst met zoiets als: het is net zo dom om de mode slaafs te volgen als deze te willen negeren. Ik koop al jaren wat ik leuk vind en het interesseert me niets of mijn kleding een In Wear, Mango-, Mexx-, Esprit-, Hema- of Zeemanlabel or whatsoever draagt. Wat mij zeker heeft geholpen is mijn kleurenpaspoort. Ik ben een wintertype en bij mij passen alleen koele kleuren. Natuurlijk ben ik vrij om andere kleuren te dragen, maar deze lijken mij ziek te maken, bleker, blauwer, grauwer: ik was dan ook 100% overtuigd na deze kleurenanalyse. Een aanrader voor everyone! Dus sindsdien gaat het mij om een kleur en niet meer waar ik iets koop.