Vroeger piekerde ik vele uren in bed, totdat ik op een dag de volgende mantra verzon: “Kan ik het nu veranderen?” (Nee? Dan kan ik nu beter gaan slapen.) Het was allemaal niet zo simpel, want ik had toen geldzorgen, was vrijgezel en kon op niemand terugvallen. Ik kon op een gegeven moment niets meer (extra) pinnen (limiet bereikt), vulde ik het ene gat met het andere en stond ik ’s avonds soms huilend bij het raam hoe ik ooit uit deze malaise kon komen. Op een gegeven moment doorzag ik het patroon en wist ik – in mijn geval dan – dat ik simpelweg een andere baan moest zoeken. Dat heb ik toen uiteindelijk gedaan en heb ik die (gelukkig) ook gevonden. Mijn mantra is gebleven: als ik iets niet op dat moment kan veranderen, kan ik beter mijn ogen sluiten en het probleem verschuiven naar de volgende ochtend. Voor mij werd dit dan geen afstel, maar slechts uitstel.
Kwam er laatst eentje tegen: piekeren is net schommelen, je begint en eindigt op een punt en komt nergens…. ehh zoiets was het. Blijft lastig om het stop te zetten, ondanks dat het zeer zeker niet helpend is
Ik zag ‘m voorbij komen op FB inderdaad. Je stelde er ook een vraag bij en dat zette mij wel even aan het denken… Piekeren doet iedereen weleens of heeft het ooit gedaan, maar ik vraag mij serieus af of piekeren – conform het schommelen – inderdaad ooit ergens toe geleid heeft. Ik heb ook ooit jankend voor een raam gestaan, omdat ik mij suf piekerde hoe ik uit de malaise van toen moest komen. Bij dat raam bedacht ik met opgezwollen ogen: ok.. fiks probleem en hoe kan ik het oplossen? Ik dacht toen niet meer aan de onbetaalde rekeningen, maar wat ik actief moest gaan ondernemen. Dat werkte toen voor mij en een jaar of 6 geleden opnieuw. Door anders te denken, krijg je andere resultaten is mijn ervaring. Sta je in een doodlopende weg? Erken het en verander je strategie, zoals je dat ook op de weg zou doen. Dat is mijn advies .. with love!