In de gang hangt de tekst: “A house should be clean enough to be healthy and dirty enough to be happy.” Deze tekst (ooit gelezen in de Happinez) hangt er niet voor niets, omdat deze tekst bij mij past. Voor het oog hou ik het huis redelijk netjes, maar er zijn de nodige valkuilen: plaatsen waar ik nauwelijks schoonmaak, omdat het op het eerste gezicht wel ok lijkt. Vandaag heb ik met tegenzin de kookboeken eens uitgemest en de plank schoongemaakt. Ik kon me niet meer heugen wanneer ik die plank onder handen had genomen. Maar ineens irriteert mij zo’n plank met een hoop boeken, waartussen zoveel knipsels zijn gefrommeld, dat het onwerkbaar werd. Althans voor mij. Het fijne daarvan is, is dat ik het niet voor niets heb gedaan. De plank werd weer schoon, de boeken werden uitgezocht op relevant gebruik/dan wel weggegooid en de knipsels werden in een kookboek geplakt. Als ik nu naar die plank kijk, voel ik mij niet meer zo bedrukt door de chaos van daarvoor. Ik heb in die zin de mazzel dat ik niet in een groot huis woon, waardoor ik keuzes moet blijven maken wat ik weggooi en wil bewaren.