Vandaag keek ik naar een uitzending van een misdaadverslaggever. Hoewel ik geen fan ben van deze verslaggever en hem op TV nauwelijks uit de verf zie komen, onderschrijf ik wel zijn initiatief om iets te doen tegen internetpesters of zoals het op www.internetpestersaangepakt.nl staat vermeld:
Anonieme daders van internetterreur worden in het huidige recht door de internetproviders afgeschermd. Zo blijven ze onvindbaar voor hun wanhopige en soms doodsbange slachtoffers. De providers verschuilen zich achter de Privacywet en de algemene voorwaarden op hun eigen site en politieaangiftes komen onderop de stapel te liggen. Een advocaat of rechter inschakelen kost veel tijd en geld –zonder garantie op succes. Kortom: als slachtoffer sta je machteloos.
Met verbazing heb ik vanavond het verhaal omtrent het Facebookfilmpje van C. uit Werkendam gevolgd. Ik begrijp enerzijds dat zoiets haar achtervolgt bij bijv. sollicitaties en dat een filmpje als deze nooit – zonder haar toestemming – gepubliceerd mocht worden. Door de bij mij kil overkomende advocaten van Facebook – tegen het arrogante aan – zonder ook maar enige mate van empathie, kreeg ik nog meer bewondering voor deze stap van C, de C van Chapeau! Aan de andere kant vind ik de ophef hierover tenenkrommend: hoe hypocriet wil je het hebben? Zoveel mensen die hetzelfde doen en haar tegelijkertijd toch door het slijk halen, nawijzen of menen dit filmpje te moeten meenemen in de beoordeling over haar. Weer de vrouw als de afvallige die al een een hele tijd hier tijd en energie in moet steken om haar gelijk te halen versus de man in kwestie die zogenaamd wel in verlegenheid is gebracht, maar verder nauwelijks wordt genoemd in dit verhaal. Wie kent zijn naam? Ik vind dit zo krom! Ik hoop dat de dader in kwestie wordt gepakt en ik heb daarom de petitie ondertekend, omdat wat mij betreft niemand het slachtoffer mag worden van iets wat in vertrouwen is gedeeld en – misschien naïef, maar in ieder geval – onbedoeld openbaar is gemaakt.