Bij de Zeeman vroeg de cassière wat ik van de bolletjes wol/acryl ging maken. Ik zei dat ik geen idee had. En dat blijft suf, want op dat moment heb ik alleen leuke wol gezien en heb ik geen plan. Dan weet ik dus ook nooit of ik genoeg heb of veel te veel. Maar het product/mijn creatie wordt altijd hierdoor uniek. Ik vul het dan aan met iets anders en zo’n combinatie bestond nog niet. Althans .. dat hou ik mezelf dan graag voor.
Ik begin er onderhand in te geloven dat het creëren van een nieuw kledingstuk mijn ontspanning is geworden. Ik heb jaaaaaren niet gehaakt, maar ik vind het na de Kroa-tas, Spaanse trui, PTT-tas en m’n ananasstola nog steeds een leuk tijdverdrijf. Misschien heb ik het al eerder geschreven, maar ook voor deze steek ben ik terecht gekomen op een Spaanse website.