Vandaag moest ik voor de halfjaarlijkse controle terugkomen bij de tandarts. Dit doe ik in ieder geval al sinds ik het ouderlijk huis heb verlaten. Ik denk dat ik deze tandarts inmiddels al zo’n 30 jaar ken en weten we iets meer van elkaar dan alleen maar mijn gebit. Zo weinig als ik bij de huisarts kom, zo vaak ben ik bij hem terecht gekomen… helaas… In de tijd dat het ziekenfonds nog bestond, heeft hij mij nooit willen benadelen. Hij heeft altijd gedaan wat nodig was (en was niet gefixeerd op wat estetisch mooier was). Waarheen ik ook verhuisde, ik kon en wilde deze tandarts aanhouden.
Enfin, vandaag verwijderde hij het tandplak, maar deed daar best serieus (lang) over. Sommige plekken voelden gevoelig aan en lag ik daar even niet relaxed horizontaal. Ik zei nadien dat ik het idee had dat ik mijn tanden slecht had gepoetst en dat werd (helaas) door de tandarts beaamd. Ik had daarvoor het idee dat ik het wel ok deed, maar blijkbaar was het dus onvoldoende.
Ik ben weer op scherp gesteld!