Niets moet en alles mag. Mijn vakantiegevoel: er gaat geen wekker af! Dat betekent niet om maximaal 8.45 uur m’n bed uit te komen, maar gemiddeld om 10.30 uur. Ik voel de vrijheid om te kiezen. Ik zou het berghok kunnen opruimen, maar heb ik niet gedaan. De schuur zou opgeruimd kunnen worden, maar heb ik ook niet gedaan. Het plafond zou gewit kunnen worden, maar heb ik ook niet gedaan. De boekenkast en -planken afstoffen is ook nog een optie, maar heb ik ook niet gedaan. Ik heb mezelf voorgenomen om geen werkmail te lezen en dat is gelukt. Ik had geen uitstel aangevraagd, dus de belastingaangifte heb ik gedaan. Het was een puinhoop in mijn auto en hier op straat en heb ik opgelost. Ik heb ervoor gezorgd dat mijn lief niet hoefde te koken, zijn we spontaan een keer uit eten gegaan bij een Trattoria, ben ik een kleurtje rijker door de zonnebank en is mijn creatie bijna af. Een steek wordt een trui en daarmee wordt mijn ontwerp gerealiseerd. Nu nog 1 vrije dag te gaan. Dan gaan Dion en Laurise voor een week met vader mee naar Luxemburg. Dion heeft er weinig zin in, omdat hij het daar saai vindt. Tristan blijft sowieso bij mij. Ik voel nu al het gemis van hen, maar zie ook uit naar qualitytime met Tristan.