In vervolg op mijn bericht over overname werk ben ik inmiddels twee dagen (16 uur) werkzaam op de afdeling P&O en afgelopen vrijdag had ik een gesprek met een personeelsadviseur. Gesproken is over loyaliteit t.o.v. mijn vorige werkgever, de band met mijn nieuwe leidinggevende, mijn taken die ik vervolgens van deze heb gekregen (nihil) versus de drukte op P&O. Bij een overname solliciteer je niet en hoop je op het beste. Van alles wat er mogelijk was, voelde deze positie op P&O voor mij als de beste (gelet op mijn P&O-achtergrond en behaalde HBO-diploma daarin). De functie is weliswaar op MBO-niveau, maar ik realiseer mij dat ik nog het nodige heb te leren. Ik heb aangegeven het deel vacaturebox en opleidingen graag voor mijn rekening te willen nemen. Afgeronde zaken, zonder teveel te moeten willen weten van de afdeling. Niet omdat ik dat niet wil, maar omdat ik merk dat ik hierin (nog) niet als een volwaardig lid kan/mag meedraaien. Ik wil niets forceren en probeer het proces maar vooral los te laten, maar als de werkdruk zoveel hoger ligt bij P&O en ik het lastig vind om na vrijdag pas op een woensdag weer verder te kunnen gaan, kan ik daar beter 24 uur zijn. Qua contracturen is dit momenteel het maximale en zal dit intern verder worden besproken.
Ik bespeur bij mezelf soms wel sombere buien afgewisseld met momenten van rust en berusting. De overname wordt gezien als een pilot, volgens de personeelsadviseur. Zij wil graag zien dat mijn loyaliteit verschuift naar mijn huidige werk. Time will tell. Ik ben in dienst genomen voor een jaar. Volgens het regeerakkoord kan ik daarna – bij goed functioneren – nog 2x een verlenging krijgen van een jaar. Ik was zo blij met mijn contract voor onbepaalde tijd, maar ik heb daar helaas op moeten inleveren. Als 53-jarige voelt dat niet als een relaxed vooruitzicht. Tegelijkertijd geloof ik in mijn kracht en wat ik kan. Ik ga er vanuit dat ik een reële kans krijg om mij te bewijzen hoe moeilijk ik ook het afscheid met mijn vorige werkgever ook ervaar.