Mijn huidige werkgever weet dat ik solliciterende ben. In die zin kan ik open zijn. Mijn vriendin stuurde mij onlangs een mail waarin zij het zo juist verwoordde! Voorheen wilde je wat anders en ging je solliciteren en belandde je in een andere baan. Je had toen geen idee, maar je was jong en kon je kiezen en zo rolde je van de ene baan in de andere. Ik weet dat ik niet de enige ben die als 55-jarige een baan zoekt en steeds nul op rekest krijgt op sollicitaties. Ik wil geen afgeraffelde motivaties sturen, maar ook al lijk ik op papier prima te matchen met de vacature, toch heb ik tot nu te dealen met een nee of net niet, waren er wel aanknopingspunten, maar was ik het net niet om uitgenodigd te worden.
Dit doet zeker wat met je als mens. Het kost mij nl. tijd om mij per organisatie te verdiepen om vervolgens veelal een lullig/standaard afschrijving te mogen ontvangen. Ik doe momenteel prima mijn werk, daar zijn geen klachten over, maar een overstap? Ik vraag feedback op mijn afwijzing en lees dan bijv. dat mijn CV niet stabiel is voor de functie. Ok… Ik leg het weer naast mij neer. Ik kan er weinig mee, want wat gebeurd is, is gebeurd. Heb ik te maken gehad met een jonge recruiter die het niet aandurft om een 50-plusser aan te nemen? Ben ik afgewezen op zuivere gronden of was leeftijd toch een issue? Omdat leeftijdsdiscriminatie niet mag, blijft het gissen wat de reden was van de afwijzing.