Aan het einde van de dag kwam Tristan en vervolgens Dion binnen. Ik was aan het koken (as usual meestal een nieuw recept aan het uitproberen) en ik hoorde in de gang gezeur. Toen ik ging kijken, zag ik Dion schoppen naar Tristan en kwam ik tussenbeide staan. Ik vind iets dergelijks namelijk afschuwelijk! Ik zag een fietssleutel op de grond die ik opraapte en zag Dion in tranen die het weer helemaal had gehad met z’n broer en terug wilde naar zijn vader. Hoewel ik hem mondeling heb geprobeerd binnen te houden, liep hij de deur uit en de straat uit, zonder fiets.
Vervolgens heb ik Tristan gevraagd wat er was gebeurd. Het is mijn ervaring dat Tristan daar dan altijd luchtig over doet en feitelijk zijn broer een watje vindt. Dion huilt sneller dan Tristan, maar Tristan uit zijn woede/onkunde/onvrede meestal op een agressievere, meestal respectloze manier. Hij deed er luchtig verslag van. Een verhaal over vieze schoenen en een propje gooien, waarop Dion zijn fietssleutel naar mij gooit! Ik heb aangegeven hiervan te balen, omdat ik ook qua eten rekening hou met 5 personen en dat ik prima de minachting in de ogen van Tristan had gezien [geen reactie].
Toen het eten bijna klaar was, meldde Dion zich weer aan de voordeur. Hij wilde niet eten, alleen zijn fietssleutel. Beiden gingen kort daarop richting voetbal.
Op maandag- en donderdagmiddag tref ik de jongens meestal pas tegen half 6 @home en qualitytime is vaak ver te zoeken.