Vandaag sprak ik Tristan. Aanleiding was het armbandje dat ik voor hem in Kefalonia had gekocht. Al gauw kwam het op werken en zijn studie. Tristan werkt in een tuincentrum bij hoveniers en zit op school om jurist/advocaat te worden. Strafrecht spreekt hem aan, maar hij heeft niets met internationaal recht of Europees recht. Pas na het 1e schooljaar kun je je verder gaan specialiseren, maar Tristan heeft er moeite mee zich te motiveren voor vakken die hem momenteel niet interesseren. Tristan gaf aan dat hij in het lot gelooft en dat op een dag iets op zijn pad komt waarvoor hij alles over zal hebben.
Lieve schat, ik was ook een laatbloeier, wist ik veel op die leeftijd! Ik wilde heel wat anders dan mijn ouders voor ogen hadden. Ik wilde meubelmaker worden of zoiets. Mijn ouders vonden dat 3x niks. Ik ben ze gaan geloven, omdat ik geen voldoendes haalde voor de exacte vakken en werd het automatisch een vakkenpakket met talen. Zo werd ik min of meer automatisch een Secretaresse, maar of daar nou echt mijn hart lag?? Ik wilde toendertijd mijn ouders ook niet teleurstellen en deed ik maar waar ik goed in was. Zij betaalden mijn opleiding en hadden het beste met mij voor. Maar het was ook de tijd dat kinderen maar moesten vertrouwen op het oordeel van de ouders. Nu weet ik beter. Ik weet wat ik nog aan nascholing heb gedaan om een carrièreswitch te maken. Toen ik je vader leerde kennen zat ik in mijn examenjaar om te kunnen slagen voor mijn hbo-diploma. Ik heb in de praktijk echter nooit iemand mogen ontmoeten die voor mij een goede mentor zou worden. Ik ben daarom ook nooit echt goed geworden in mijn vak allround, maar wel op het gebied van werving en selectie.
Wat ik je alleen maar wil meegeven: ik ben trots op wie je bent en niet op je baan of je studiekeuze. Jij bepaalt jouw leven en ik kan niet anders dan nu aan de zijlijn je soms adviezen geven, omdat ik op bepaalde vlakken meer ervaring heb. Ik weet dat je een goed stel hersenen hebt en dat je veel kan bereiken als het juiste voor jou op je pad gaat komen. Jij ging als peuter al graag je eigen weg en niemand hoeft jou te vertellen wat je moet doen; je komt er zelf wel achter en dat gaat je ook zeker lukken! Volg je hart en kies voor datgene waarvan je hart sneller gaat kloppen. Het hoeft niet een switch voor altijd te zijn. Als het op dat moment goed voor jou voelt, ga er dan voor! Je kan eventueel later spijt krijgen van je keuze, maar sta daar niet te lang bij stil. Zelfs door die keuze heb je geleerd wat niet bij je past en dat zie ik ook als winst.
Ik geloof in jou en vertrouw ik op jouw toekomst dat het helemaal goed gaat komen. Ook al gaat het via een omweg.. so what?! Als je gelukkig bent, kun je bergen verzetten! Mijn steun heb je!